مصطفيٰ خير بشر سرور عالم... ; مرزا قليچ بيگ
نانءُ صلوات بِنا تنهنجو وٺڻ بي ادبي.
يا محمد! تون اَبو القاسم ۽ اُمي ۽ امين،
احمد آهين ۽ احد ميم سان، واهه! خوش لقبي.
مُصطفيٰ، خير، بشر، سرور، عالم، سيد،
توسان شامل ٿي شِرافت حسبي ۽ نسبي.
پهرين آدم کان اڳي، نور ڪيو تنهنجي ظهور،
پوءِ براهيمي، اسماعيلي ٿئين مُطلَبي.
جنهن ڀلي ڪڙم قريشيءَ مان تون آئين حضرت!
بُولَهَب آيو ۽ بُوجهل، اِها بو العجبي!
گرچھ عالم جي تون رحمت ۽ شفيع، محشر،
حقَ جو غازي ٿي ڪُٺئي قهر مان ڪافر حرَبي.
چڙهي براق تي، معراج ڪيئي عرش مَٿي،
حق تعاليٰ ڪئي جڏهن حُب مان تنهنجي طلبي.
اُمتي تنهنجا بهشتن ۾ مزا سڀ ماڻين،
باهه دوزخ جي ڏسن تنهنجا عدو سڀ غضبي.
ٻُڌي ”لاتقنطوا“، رحمت جي رکو يارو! اُميد،
لطف اُن جي کي بهانو آهي نِتُ بي سبَبَبي.
گهر دُعا رب کان، تَهجُد پڙهي، سجدي ۾ ”قليچ“،
مُستجاب آهي، سچيءَ دل سان دُعا نيم شبي.