روشن جهان ٿي ويا ; گل حسن گوپانگ شاد
رهبر رسول آيو، روشن جهان ٿي ويا.
توحيد ڪئي ترقي، اسلام جي اچڻ سان،
ڪنڌ ڪُفر جي ڀڄي پيو، بُت بي نشان ٿي ويا.
اخلاق مصطفيٰ جي سڀ ميڻ ڪيا مخالف،
نامهربان جي ها، سي مهربان ٿي ويا.
وڻ حڪم سان هلن پيا پٿر پڙهن پيا ڪلما،
هر لب تي معجزن جا لک داستان ٿي ويا.
رب عرش تي گهرايو، هڪدم حضور جن کي،
هڪ ٻئي سان راز اوريون ۽ رازدان ٿي ويا.
نرمل نبي جي در جا، جيڪي ٿيا گداگر،
گهٽ تن گداگرن کان، شاهن جا شان ٿي ويا.
بوذر، بلال، اويسي، عاشق ٿيا نبيءَ جا،
مَلڪن کان ڀي مٿاهان، مستن جا مانَ ٿي ويا.
ناڪامياب ٿي ويا، آيا نه جي نبيءَ ڏي،
جيڪي نبيءَ ڏي آيا، ڪُل ڪامران ٿي ويا.
محشر ۾ مومنن جي حضرت ڪندو حمايت،
سولا صفا سَڻاوا، سڀ امتحان ٿي ويا.
ميلاد مصطفيٰ تي شڪران ”شاد“ ڪر تون،
واحد وسايا ويڙها، خوش خاندان ٿي ويا.