به درگاهِ حبيب ﷺ; فقير صوفي امام الدين ستاري
يا نبي خير الوريٰ، يا امام الانبياء.
شافع روز جزا، اي حبيب ڪبريا،
پنهنجا عاصي اڄ ڏسو، رنج ۾ ٿيا مبتلا.
ڪو نه ڪو چارو ڏسان، اي نبي تو کانسوا.
چوطرف اونده آ، تون ئي آن منهنجي ضيا.
درد دنيا جا سڀئي، سهجئون اچي سهڻا لڳا.
منهنجي عيبن کي ڏسي، ڪين ٿي مون کان خفا.
چئه ڀلا ڪاڏي وڃي، تنهنجي در جو هي گدا؟
منهنجو توکان حال ڪو، نا ڳجهي آ ماجرا.
رحم ڪر او راحما، معاف ڪر منهنجي خطا.
منهنجي ڪشتي ٿي ڦري، بحر عصيان ۾ سدا.
اچ اچي هن سير مان، پار ڪر او ناخدا.
تنهنجي لاري جي لڳا، سي وڃي منزل رسيا.
روئي روئي ٿا رڙن، ٻُڌ پرين بهرِ خدا.
او اٻوجهن جا اجها، او يتيمن ياورا.
تنهنجي در تي ٿو ڪري، هي ”مسافر“ التجا،
سام پرتئهِ سيدا، سام پرتئه سيدا.