لهي ويا زنگ زمانن تان... ; عبدالمجيد جمالي
شهر هئا شِرڪ جا اڏيل، ڪفر جا ڪوٽ هئا ڀاري.
ادب اخلاق اڻلڀ هو، جهَڪو هو عِلم انسانيت
انا جي ڪاڻ جيئري ئي دفن ٿيندي هئي ناري.
نه هئي ڪا تات توحيدي، رڳا هئي *لات جي لولي
مٿا ٽيڪي *مناتن کي، پِنندا پيا هئا پوڄاري.
مڪي جي پاڪ ڌرتي تي، مُڪو نورالهديٰ مولا
لهي ويا زنگ زمانن تان، ويئي عالم تان انڌاري.
ڏنو تنهن درس دنيا کي خدا جي ذات يڪتا آ
ٿيا ’سبحان‘ کي سجدا، بُتن کان ٿي ويئي بيزاري.
وري ٿي ’وحده‘ وائي، پَٽيو تنهن شرڪ پاڙن کان
پٿر سارا پڻي ٿي ويا، بُتن ۾ پئي بيماري.
ٿيو اعلان آفاقي، ڪفر ڀي ڪنڌ کنيو ٻيهر
مِڙيا ڪَئين مرحبي لشڪر جي هئا اسلام کان عاري.
محمد مصطفيٰﷺ آڏو هزارين حاسدي آيا
خدا خيرالبشر سامهون، ڪيا نبود ڪُل ناري.
سچو قانون نافذ ٿيو، امن ٿيو ساري عالم ۾
حڪم هليا حقيقت جا، لَٿي انسان آزاري.
”مجيد“ جهڙن گنهگارن رکي آ آس ”احمدصه“ ۾
وڏي ڏينهن واهُرو ٿيندو، ڪندو پيو پاڻ پوئيواري.
============================================
* لات: هڪ بُت جو نالو
* مناتن: هي به هڪ بُت جو نالو هو، لات ۽ منات مُشرڪين مڪه جي وڏن بُتن مان هئا