ثنا خوان خود خدا جنهن جو ; اياز قادري
اهو مصطفيٰ آ، اهو مصطفيٰ آ.
سڄو جڳ معطر معطر ويو ٿي،
در مصطفيٰ کان ڇا آئي صبا آ.
نه دُنيا جي طالب نه جنت جي خواهان،
محمدﷺ تي هيءَ دل، فِدا آ فِدا آ.
نه اُمت جي ٻيڙيءَ کي آ لهر لوڏو،
جنهين جو رسول خدا ناخدا آ.
جو آيو سوالي، ويو سو نه خالي،
غريبن فقيرن جو حاجت روا آ.
اهو درد دل آهه دل کان به پيارو،
محمد جنهين درد دل جي دوا آ.
ڪري ڪيئن سگهي ڪوئي تعريف اُن جي،
ثنا خوان خدا جنهن جو صبح و مسا آ.
ڏِهاڙي قيامت جي ڏسندا، هو چوندو:
ڇڏيو هن کي منهنجي هيءُ در جو گدا آ.
نڪيرين پُڇندا ڇا آندءِ قبر ۾،
مان چوندس محبت حبيب خدا آ.
”اياز“ آههِ بيشڪ غلام محمد،
نه عابد، نه زاهد، نڪي پارسا آ.