هر گهڙي ”صلي عليٰ“ جهونگاري ; جوهر بروهي
ها مديني جي ڳلين تان گهورجي، هي زندگي.
رحمتن جي اوٽ ۾ وِک وِک تي بَرسن شفقتون،
نعت مدني مصطفيٰ جي ڳائي ٿي هر هڪ صدي.
وصف جي تڪميل آ ”اِنڪَ عليٰ خلق عظيم“،
لفظ ڳولي ڳولي ٿڪبي، شاعرنجي شاعري.
گنبذ خضرا جي بيهڪ، جڳ کي موهي ٿي وجهي،
ماڻهپي جي آڏو آهي، ڄڻ ته روشن دَرسني.
جنهن جو هر هڪ لفظ آهي، وحي ڪامل دوستو،
ختم ٿي اُن تي نبوت، ان جي ڪامل دلبري.
هر گهڙي ”صَلِ عليٰ“ جهونگارجي ”جوهر“ هتي،
ان اثر کان ذهن تي طاري رهي ٿي بيخودي.