ضمير ڦل
13 مارچ 1990ع
ڪو پٿاري نه پٿاري دامن
مان لڙڪ آهيان ڪِرڻ ٿو چاهيان!
(تنوير)
مٺا سارنگ!
حق موجود!
اڄ صبح گهر ويٺو هئس منهنجي سامهون اخبار پئي هُئي ڪالهوڪي ’عوامي آواز‘. مٺا! اُن ۾ هڪ خبر هئي تصوير سان گڏ، خبر نه هئي پر هڪ هَٿُ هيو، جنهن منهنجي کوپڙيءَ مان ميڄالو ڪڍي زور زور سان پولارن ۾ اُڇلي ڇڏيو هو ۽ منهنجي دل کان ٻاهر ويندڙ سموريون نليون درد جي ڌاڳي سان ٻڌي ڇڏيون هئائين ۽ اکين جي پويان جوڙي ڇڏيو هيائين، ڪالاباغ ڊيم جهڙو ڪوئي ڊيم ]ان ڪري ئي ته اکين مان لڙڪ نه لڙيا هيا[ ۽ ان سمي تنهنجو خط مليو ]خط دير سان اِنڪري مليو جو آئون لاڙڪاڻي هُئس[. مٺا! اسين ڪيڏا نه اَڀاڳا آهيون جو ڏک ۾ به ڳوڙها ڳاڙي نه ٿا سگهون. اَسين ڪهڙي يُگ ۾ پئدا ٿيا آهيون؟ ۽ ڇا اسين هن زندگي جي ملڻ تي خوش ٿيون/ ٿي سگهون ٿا؟!...!! من! تصوير جي هيٺان لکيل آ... لاڙڪاڻي جي ستن سالن جو نينگر راجيش جنهن جو بيگناهه وجود سنڌ جي هر ماڻهوءَ کان پڇي رهيو آهي ته سندس ساهه جو پوپٽ چيڀاٽجڻ سان ڪنهن جو ڪهڙو فائدو ٿيندو. هن جي ساهه جو پکيئڙو شاهه لطيف جي زمين تي بندوق جي شڪار بنجڻ سان سنڌين جو آئيندو محفوظ رهي سگهندو. جن ڌاڙيلن هن کي ماريو. انهن جي روحاني نسل جون پاڙون ڪٿي آهن.[. ۽ دوست! صرف ننڍڙي راجيش جو بيگناهه وجود نه، پر منهنجي سامهون ته سڄي سنڌ جو نقشو هن ڀُونءَ جي گولي تي سوال بڻيل آهي ۽ هر سوال جو جواب هوندو آ. هن سوال جو جواب به ڪٿي نه ڪٿي ضرور هوندو، جي نه ته پوءِ تُون ۽ آئون ]اسين[ سدائين عجب جون نشانيون نه بڻباسون!
تو خط لکيو رڳو اِن لاءِ ته توکي غلام رسول جي ائڊريس کپندي هُئي خير ڪنهن نه ڪنهن بهاني اوهان جن اِحساسن ۽ جذبن کان واقفيت ته ٿي. غلام رسول جي ائڊريس مون وٽ به ناهي، بهرحال پُڇا ڪري لکندس، ممڪن آ ته غلام رسول اچي جو M.A جا امتحان شروع ٿيڻ وارا آهن ]خبر ناهي ته هُن جو فارم ڀريل آهي به اَلائي نه.[ مٺا! موڪلاڻي. سدائين گڏ.
اوهان جو پنهنجو
ضمير ڦل
====================================================================================
لاڙڪاڻو
26 سيپٽمبر 1990ع
سدا سيلاني، آهه ساهه اَياز جو،
ڳچيءَ ۾ ڳاني، پرين! وجهه نه پيار جي.
ڀاءُ سارنگ! حق موجود!
اُميد ته خوش هوندين.
خط دير سان لکڻ جي معافي! هونئن به خط مون گهڻو وقت اڳ لکيو هو پر پوسٽ نه ڪرڻ سبب دير ٿي وئي. اُن ۾ پنهنجي سُستي ۽ ڪُجهه اهڙا ڪم جن واندڪائي نه ٿي ڏني.
رسول سان ڪوبه رابطو نه ٿيو آهي، نه خط پَٽُ ۽ نه ئي وري پاڻ اِنَ وچ ۾ آيو آهي. ممڪن آهي چونڊن دؤران اَچي.
ڀاءُ! اسان جي فائنل ٿي وئي ۽ هينئر لاڙڪاڻي ۾ ئي سرجريءَ ۾ جاب شروع آهي.
منهنجي شاعري؟! مٺا! واقعي لکان به گهٽ پيو ۽ ڇپجي به گهٽ پئي، سبب ساڳيو ئي، جيئن خط دير سان پيو لکان. س.ا.س جو حال به هينئر تائين ته ڪاغذن تائين محدود هو. ليڪن 28 تاريخ چونڊون ٿينديون، ڏسجي ته پوءِ ڇا ٿو ٿئي، باقي سياست.........! شايد هتان جي سياست (جيئن سياستدان ڪن پيا) پاڻ نه سمجهي سگهيا آهيون.
اوهان ڪيئن آهيو؟ وقت ڪيئن پيو گذري، اوهان جي سنگت جو ڇا حال آهي ۽ ها..... نواب شاهه جا رستا ۽ بازارون ڪيئن آهن؟....... منهنجي پاران سڀني کي سلام. اُميد ته خط لکڻ جي مهرباني ڪندا رهندا.
آئون ته انتظار ڪندس
اوهان جو پنهنجو
ضمير ڦُل