اسد ڪيريو
پيارا سارنگ جيئي سنڌ!
شايد تُون ناراض هُجين- پر تنهنجي ناراضگيءَ کي ختم ڪرڻ منهنجي وس ۾ ناهي. مان مايوسيءَ جي ساگر ۾ ٻُڏي چُڪو آهيان، سچ ڇاهي؟ شخصيت ڇا آهي؟ تنظيمون ڇا آهن، سنگت يا دوستي جو محرڪ ڇا آهي؟ انهن سڀني عملن در عملن مان فائدو ڇا آهي؟ ڇا ٿو ملي اخباري نيوز لڳائڻ سان. ڪو غزل يا نظم ڇپائي لاءِ موڪلڻ مان؟ نانءُ! جيڪو بدمعاشي ڪري به حاصل ڪري سگهجي ٿو.... ڪرائي به حاصل ڪري سگهجي ٿو. مُون کي نانءُ نه کپي! ڪجهه به نه کپي. نه تنظيم. نه سنگت نه سٿ. مان پنهنجي صليب تي پاڻ لٽڪڻ کي ترجيح ڏيندس نه ٻئي کي! توکي به نه! تُون يا عامر هن گونهن ڪائنات مان آزادي حاصل ڪريو. خودڪشيءَ جو مزو ڪهڙو آهي. آئون انتظار ۾ آهيان. خودڪشيءَ جي سُهاني پل لاءِ. اخبار ۾ ضرور پڙهجانءِ.
ڪوڙ جو راڪاس مونکي ويو ڳهي،
اي زندگي الوداع الوداع.
تنهنجو اسد ڪيريو
*