منور ابڙو
خضدار
پيارا سارنگ سائين!
اڄ هينئر جڏهن رات جو
مُنو هڪ ٿيڻ وارو آهي...
ٻاهر سخت سَردي آهي ۽ برسات به پوي ٿي
منهنجا پارٽنر سُتل آهن...
ٽئپ ۾ جگجيت سنگهه جي سُندر آواز ۾ غالب جا غزل وڄن ٿا
تڏهن هِن سَمي تون مون کي ڏاڍو ياد اچين ٿو.
وڏو عرصو ٿي ويو آهي
پنهنجو مِلڻ به نه ٿيو آهي ۽ نه ئي ڪو خط پَٽُ
تنهنجي صحيح ائڊريس به ناهي پر
بس تون کوڙ ياد اچين ٿو
جيڪڏهن توکي خط نه لکندس ته ضمير سَمهڻ ڪونه ڏيندو
سارنگ!
پنهنجو تفصيلي حال حوال ڏجانءِ
مان هِتي خضدار بلوچستان ۾ پرائيويٽ نوڪري ڪري رهيو آهيان
پليز! خط لکجانءِ
سليم رضا کي سلام ڏجانءِ...
وڌيڪ ٻئي خط ۾
هاڻي سُمهان، ڇو ته سُڀاڻي صبح جو 6 وڳي اُٿڻو آهي
چڱو خط ضرور لکجانءِ... پَڪ... نِي...
موڪلاڻي ناهي
سدائين گڏ
سنگت جيڪا مِليئي ته سلام
مسعود جماليءَ جي ايڊريس هٿ اچئي ته موڪلجانءِ.
تنهنجو ساڳيو
منور ابڙو
*
12 ڊسمبر 1998ع / ڪراچي
پيارا سارنگ سائين!
مان هڪڙو ڀيرو اُن کانپوءِ به
نوابشاهه ته آيو آهيان پر ملي سگهيا ناهيون
تون ڪيئن آهين؟
مان هتي ڪراچيءَ ۾ پنهنجي سوٽ حنيف
سان رهان پيو. روزگار جو ڪو سلسلو اڃان جُڙيو ناهي
ڪڏهن ڪڏهن شاعري ۽ اڪثر مصوريءَ ۾ رُڌل آهيان
تون اڪثر ياد ايندو آهين
اڄ ياد جو آئين ته سوچيم ٻه اکر لکي ڇڏيانءِ.
تون پنهنجو حال احوال ته لکندو ڪر.
تون مُنهنجي جيوَن جي اُنهن ڏينهن جو
دوست آهين جيڪي مان چاهيندي به ڀُلائي نه سگهندس
جيترا اهي ڏينهن ياد ايندا آهن اوترو تون
بهرحال يادگيري لاءِ ٻه اکر قبول پَون
سلام دعائون+محبتون سڀني دوستن لاءِ.
تنهنجو ساڳيو
منور ابڙو
*