ڌيءَ بختاور
ابو صاحب شال سدائين ٽڙندا ۽ مهڪندا رهو شال!
ڊبڳ ميڻ ڊبا ڊبڳ ميڻ ڪيڪ،
ميرا ابو لاکوڻ ميڻ ايڪ.
اسلام عليڪم!
هٿن پيرن چمڻ بعد عرض آهي ته هت سڀ خيريت آهي ۽ توهان جي دعائن سان مان بلڪل ٺيڪ ٺاڪ آهيان.
حال احوال هي آهي ته راجا توهان کي منهنجي مسئلي جي باري ۾ ٻڌايو هو، پر خير اهو مسئلو الله تعاليٰ ڪندو حل ٿي ويندو مان هاڻ هاءِ اسڪول ۾ داخلا وٺي رهي آهيان. الله تعاليٰ ڪندو ته داخلا ملي ويندي ۽ اوڏانهن سولائي به ٿيندي، ڇو جو صبح جو چاچا وٺي به ويندو ۽ شام جو وٺي ايندو، مان جميل کي پڙهائي رهي آهيان. الله ڪندو ته جميل هوشيار ٿي ويندو. پريشان ٿيڻ جي ڪا ڳالهه نه آهي ۽ ابو مان ۽ جميل، امي وڏي، چاچا وڏو سڀ توهان کي ڏاڍو ياد پيا ڪيون. ابو توهان جي ٽريننگ ڪڏهن ختم ٿيندي ۽ توهان جي اچڻ جو پروگرام ڪڏهن آهي ۽ مان توهان کي ايڏو ياد ٿي ڪريان جو حد کان مٿي. ابو هي خط مان لکي به رهي آهيان ۽ خوش به ٿي رهي آهيان ۽ ابو امان چيو آهي ته امام بري تان به دعا گهرندا اچو ته ٻار خير سان ڄمي ۽ ابو وڏي امان، امان مان چاچا جميل توهان جي لاءِ روز دعا گهرندا آهيون. ابو اسان جون دعائون توهان سان گڏ آهن ۽ ابو هاڻ جي چاچا مشتاق ڏي فون ڪريو ته اسان کي به گهرائجو ۽ هن خط ۾ جيڪا به غلطي هجي سا معاف ڪند،ا ابو هي خط پڙهي توهان کي ڏاڍي کل ايندي ۽ هنن سڀني خطن جو جواب الڳ الڳ ۽ جلدي ڏيندا. هاڻ ابو مان هي خط بند ڪري رهي آهيان. ابو ماسي سفوران به توهان کي دعائون سلام پئي ڏي ۽ سدائين خوش هجو.
خدا حافظ
اوهان جي ڌيءَ بختاور
====================================================================================
جناب قبله ابو سائين!
اسلام عليڪم!
هٿ پير چمڻ بعد عرض آهي ته مان توهان جي دعائن سان بلڪل ٺيڪ آهيان. هتي سڀ خيريت آهي. توهان جو انتظار آهي. توهان ڪڏهن ايندا. توهان مون سان ملڻ نه آيئو. مان اسڪول ۾ ڏاڍو انتظار ڪيو. توهان دير ڪئي پوءِ مان سمجهيس ته ابو ٽين بجي ويندو، پوءِ جڏهن مان گهر آيس ته امي کان پڇيو ته ابو ڪاڏي ويو آهي ته ان چيو 10.30 بجي ويو. مون کي ڏاڍو ڏک ٿيو ۽ مان چيم ابوءَ کي مان چئي به ويس، ابو منهنجي اسڪول ۾ مون سان ملڻ اچجو، پر توهان نه آيئو پر خير آهي، توهان ڪڏهن ايندا؟ اسان توهان کان بغير رهي نٿا سگهون. توهان ڏاڍو ياد ٿا اچو. جلدي اسان کي به وٺي وڃو. خاص ڪري مان، جميل، امي. وڏي امان توهان کي ڏاڍو ياد ٿا ڪريون ۽ ٻيا گهر وارا ياد ٿا ڪن ۽ ٻيو ته جميل کي ڪجهه چئون ٿا ته چوي ٿو ته مان ابو ڏي ٿو وڃان ۽ اسان ٻنهي ڄڻن جا امتحان به اچي ويا آهن. هاڻي مان تياري ڪري رهي آهيان، پر هاڻ ٿورو مشڪل ٿي پيو آهي، جو مون کي ياد ڪرائڻ وارو ڪير نه آهي ۽ ياد ڪرڻ مهل توهان ڏاڍو ياد ٿا اچو، ڇو جو ياد ڪرڻ مهل ڏاڍي مشڪل ٿي ٿئي. اڳي ته توهان هوندا هئا. توهان جو پهرين ڏاڍو انتظار هو، جو ڪا ڳالهه نه وڻندي هئي، پوءِ جڏهن چاچا مير صاحب ڇڏي ويو ته ان چيو ته اڃان ڪم رهيل آهي پر پوسٽنگ اتي ٿي ويندس، پر اڃان به انتظار هو، پوءِ توهان نظام ڏي ٽيليفون ڪئي ۽ ان صبح جو ٻڌايو ته اڃان ڪم نه ٿيو آهي ته وري ڏاڍو انتظار ٿي پيو، پوءِ وري رات جو چوڻ آيو ته پوسٽنگ ٿي وئي آهي، پوءِ اسان کي ڏاڍي خوشي ٿي ۽ توهان کي نوڪري جون لک لک مبارڪون قبول ڪندا ۽ جميل خوشي ۾ سمهي ئي نه پيو، مٿان پڦي ۽ چاچا عبدالقادر اچي ويا، وري انهن کي ٻڌايو ته چاچا چيو هان وات مٺو ڪيو، پوءِ مٺائي کارائي ۽ پوءِ چيو ته هاڻي مالڪ پاڻ اچي کارائيندو. بختاور جميل ۽ امي جي طرفان مبارڪون هاڻي خط لکڻ بند ڪيوسين. ۽ سلام قبول ڪندا.
توهان جي لکندڙ پياري مان پياري ڌيءَ بختاور
====================================================================================
اسلام عليڪم!
هٿن پيرن چمڻ بعد عرض آهي مان هتي بلڪل ٺيڪ ٺاڪ آهيان مون توهان ڏي خط لکيو هو، توهان جواب نه ڏنو آهي ۽ مان پڙهائي ۾ پريشان آهيان، پر خير اسان جون هاڻي وئڪيشنون به ٿي ويون آهن. تنهن ڪري مان عرض ٿي ڪريان ته توهان جولاءِ جي پگهار جلدي وٺي اچجو ۽ مان توهان کي ڏاڍو ياد ٿي ڪريان، ابو توهان کانسواءِ نٿي رهي سگهان. رات جو مان توهان کي روئي ڏاڍو ٿي ياد ڪريان. ڪوشش ڪري اسان کي به وٺي هلو، ابو جميل، امان، مان ۽ وڏي امان سڀ گهر وارا توهان کي ڏاڍو ياد ٿا ڪريون. ۽ ابو جڏهن توهان چاچا سليم ڏي ٽيليفون ڪيو ته مون کي گهرائجو مان توهان سان ڳالهائيندس. هن خط جو جواب ضرور ڏيندا. مهرباني.
توهان جي پياري مان پياري ڌيءَ
بختاور