سرور
نيڪو سيا (قبرص)
سارنگ جاني! اميد ته خوش هوندين.
يار خط ۾ ڪجهه دير ٿي وئي. ها نه. پر مون کي تنهنجيءَ ڀاڀيءَ خط ۾ لکيو هو ته تون منهنجي ائڊريس وٺي ويو آهين. سو مون انتظار پئي ڪيو تنهنجي خط جو. اڃا تائين ته ڪونه مليو آهي. نه لکيو هجئي ته هاڻي لکجان.
هتي آيس، شروع ۾ ته ڏاڍو وائڙو وائڙو محسوس ڪيم، گهٻرايل گهٻرايل، پر ٻئي ٽئي ڏينهن تي هتي جي ماڻهن جو رويو ڏسي پُراعتماد ٿي ويس. هتي جا ماڻهو ڏاڍا پيارا آهن. ٿورڙا ٿورڙا بيوقوف به آهن. انهيءَ ڪري مون کي پاڻ جهڙا لڳن ٿا. مون وٽ اهو تصور هو هتي جي ماڻهن جي متعلق ته هي ڏاڍا ڪي مشيني ۽ ماديت پرست هوندا. پر اهو تصور غلط ثابت ٿيو. هتي جا ماڻهو ڏاڍا محبت ڪرڻ وارا، مهمان نواز ۽ جذبات سان ڀرپور آهن. هتي جي آبادي ٿوري آهي. نظام سٺو آهي. عام ماڻهو ذهني انتشار جو شڪار نه آهي. ڪراچيءَ واري ڀڄ ڊُڪ نه آهي. ماڻهو ڪمائن ٿا، پر ڪتن وري ڇڪ ڇڪان معاشي طرح نه آهي، جيئن پاڻ وٽ آهي. اڪثريت ماڻهن جي اصول پرست آهي، معاشرتي طرح. هر ماڻهو پاڻ کي معاشرتي سرشتي سان ڳنڍيل محسوس ڪري ٿو. جوابداري محسوس ڪري ٿو. طبقاتي فرق هتي به آهي. پر محسوس نه ٿو ٿئي. ڀنگيءَ جو ٻار ۽ وڏي سينيٽر جو ٻار هڪ ئي اسڪول ۾ پڙهن ٿا. ايترو ذلت آميز طبقاتي فرق نه آهي، جيترو پاڻ وٽ آهي. هتي جي ماڻهن جي سوچ ۾ مشرقيت ڇلڪي ٿي. ڪلبون، ڊسڪو، اگهاڙا ناچ وغيره سڀ ڪجهه آهي، پر تڏهن به عام ڇوڪريءَ جي اکين ۾ حياء به هوندو آهي.
هتي جون ڇوڪريون قيامت آهن. اصل، مصيبت آهن ٻيو. منهنجو مطلب آهي ته ڏاڍيون خوبصورت آهن. 100 ۾ ڪا هڪ هوندي جنهن کي بدصورت چئي سگهجي. ٿورڙو بيوقوف به آهن. انهيءَ ڪري هنن جي اکين ۾ بيوقوفي گاڏڙ حياء ڏسي دل ۾ ڪتڪتاڙيون ٿينديون آهن.
هتي جي آمدنيءَ جو ذريعو سياحت آهي. انهيءَ ڪري غير ملڪين کي هتي اکين ۾ جايون ڏيندا آهن. آمدنيءَ جو ٻيو ذريعو زراعت آهي. انهيءَ ڪري کاڌي پيتي جون شيون تمام سستيون آهن.
تخليقي ڪم ڪرڻ لاءِ هي بهترين جاءِ آهي. هر طرف سڪون ئي سڪون آهي. ماڻهو اچي هتي بدلجو وڃي. بلڊپريشر جو مريض يا مون وانگر الجهيل الجهيل، زندگيءَ جي رڳو منفي رخ کي ڏسڻ وارو به پرسڪون ۽ ٿانيڪو ٿيو پوي. هتي هر ڳالهه بهترين آهي، بس خرابي صرف هڪ آهي. اها هيءَ ته هتي غير ملڪيءَ کي هتي جي شهريت نه ٿي ملي سگهي. ڀلي ڇا به ڪري. خاص طور تي ترقي پذير ملڪن جي ماڻهن لاءِ ويتر وڌيڪ سختي آهي. هتي جي ڇوڪريءَ سان جيڪڏهن ڪو شادي به ڪري تڏهن به شهريت نه ملندي. ها باقي ٻاهران سرمايو کڻي اچي هتي لڳائي، ته پوءِ ڪاروبار ڪرڻ جي اجازت ملي سگهي ٿي. يا صرف محدود مدي لاءِ نوڪري، سياحت، پڙهائي وغيره لاءِ اچي سگهجي ٿو. باقي مستقل هتي رهڻ ناممڪن.
يورپ جي ٻين ملڪن کان هتي هڪڙي ڳالهه سٺي آهي ته ماڻهن ۾ جذبا آهن، مشين نه ٿا لڳن، اقدار اٿن. ماڻهو هتي اڪيلو محسوس نه ٿو ڪري. مڪاري به هتي گهٽ آهي، چوري چڪاري يا جهيڙا جهٽا هتي ٿين ئي ڪونه. ماڻهو رات جو دروازن کي تالا نه لڳائيندا آهن. جرم جي شرح تمام گهٽ آهي.
تون به چوندين ته هي مون ڇا شروع ڪري ڏنو. پنهنجي متعلق ته ڪجهه لکيم ئي نه... سو پنهنجي متعلق هي آهي ته هتي WHO جي طرفان اليڪٽرانڪس جو ڪورس ڪيون پيا. ٻين ملڪن کان به چونڊ ڇوڪرا آيا آهن. مان شام جو هڪڙي ٻئي پرائيويٽ ڪالج (هتي اڪثر وڏا ڪالج پرائيويٽ آهن، معيار تمام سٺو اٿن) ۾ ڪمپيوٽر جا ڪجهه شارٽ ڪورس ڪريان پيو.انهيءَ لاءِ پئسا ڀريندو آهيان. اسان کي جيڪي پئسا ملندا آهن اهي عام ضرورت کان گهڻو مٿي هوندا آهن. انهيءَ ڪري مون ٻئي ڪالج ۾ به داخلا وٺي ڇڏي. هتي نوڪري ڪرڻ جو شروع ۾ خيال هو. پر پوءِ خبر پئي ته هڪ ته اهو غير قانوني آهي ۽ ٻيو ته هتي نوڪري ملڻ، غير ملڪيءَ کي، مشڪل آهي. انهيءَ ڪري وقت کي سجايو ڪرڻ لاءِ ڪمپيوٽر ۾ داخلا ورتي اٿم.
هڪڙو ٻه دفعا اگهاڙي ناچ (Cabret) ۾ وڃي چڪو آهيان. هتي جي ڇوڪريءَ کي اڃا جنسي طرح نه چکيو اٿم. پر چکندس، ڪجهه دير سان.
پڙهائي جيئن ته ڊبل آهي. انهيءَ ڪري تفريح لاءِ وقت گهٽ ملي ٿو. اڪثر وقت پڙهائي کائي وڃي ٿي.
کاڌو پيتو سستو آهي. هتي جو نظام ڏاڍو سٺو آهي. سٺو وقت پيو گذري. تون ٻڌاءِ. پنهنجا احوال ڏي. رسول ڇا پيو ڪري. مليو آهي ويجهڙ ۾. حمزي جي Love وارو معاملو ڪٿي پهتو. عامر (سڪرنڊ) جا احوال ڏي. خالد ملندو اٿئي؟ تو وارو دوست صحافي (نالو وسري ويو، معاف ڪجانءِ) ڪهڙن حالن ۾ آهي. لطيف سنگت ڪيئن پئي هلي. ڪا ادبي ڪاوش؟
بي.اي واري امتحان جو ڇا ٿيو؟ رزلٽ آئي؟
فارم پارٽ 2 جو جڏهن ڀرجي ته منهنجي في ڀاڄاهينءَ کان وٺجان. فوٽو به، ٻي ڪا ڳالهه ذهن ۾ نه پئي اچي. چڱو تنهنجي خط اچڻ تائين موڪلاڻي ڪانهي.
فقط
سرور