عبدالله بروهي
نواب شاهه
ماکيءَ کان مٺا ۽ زهر کان ڪوڙا عبدالله!
تنهنجي زندگيءَ جي پهرئين عظيم فتح تي توکي لک لک دلي مبارڪون هجن، شال سدائين ائين ڪاميابيون تنهنجا قدم چمنديون رهن.
ڄاڻين ٿو آئون بدنصيب آهيان، پنهنجي تباهيءَ تي رڳو ڳوڙها ئي ڳاڙي ٿو سگهان. شايد توکي احساس هجي ته دوست جي تباهيءَ تي هرڪو ڳوڙها ڳاڙهي ٿو سگهي، پر دوست جي ڪاميابيءَ تي ڪو دل گردي ۽ وڏي همت وارو ماڻهو ئي حقيقي ٽهڪ ڏئي ٿو سگهي. سقراط چيو (زهر جو پيالو پيئڻ کانپوءِ) دوستو! هاڻي موڪلايون ٿا، اوهين جيئڻ ڪاڻ ۽ آئون مرڻ ڪاڻ ٻنهي مان ڪهڙي واٽ بهتر آهي، سا خبر خدا کي.
ڪنهن جو به نه ٿي سگهندڙ ۽ ڪنهن کي به پنهنجو نه ڪري سگهندڙ
سارنگ
*