• شمس سومرو
...هن ناول جي اڪيچار خوبين منجھان سڀ کان اهم خوبي ۽ ڏاڍو اتساهيندڙ تاثر اهو آهي ته ليکڪ ڏاڍي سيبتي نموني نوجوانيءَ جي عشق کي ڀرپور ۽ مڪمل حاصلات جو روپ ڏيندي، جدائي جي باوجود نامراد عشق ڪري پڌرو نه ڪيو آهي. ساحره ۽ ثاقب پنهنجي پنهنجي پتيءَ ۾ پيار کي ڀرپور نموني حاصل ڪن ٿا ۽ مطمئن طريقي سان ان جو حِظ وٺندي هڪٻئي کان ڌار ٿي وڃن ٿا.
نوجواني جيڪا ٻٽاڪ جي سينٽ هڻي گھمندي آهي جڏهن نامرادي جي ڌٻڻ ۾ ڦاسندي آهي ته منجھانئس ولولي جو جوهر اڏامي ويندو آهي ۽ ڇنڊا تقدير تي پوندا آهن. هن ناول جي ڪردارن سان اها ويڌن ڪونهي. شروع کان پڄاڻيءَ تائين ناول پڙهندڙ کي ساڻ وٺي هلڻ سان گڏوگڏ پڙهڻ جي شوق کي مُڏو ۽ جڏو نه ٿو ڪري. پر پڙهندڙ هر ڀيري هڪئي نشست ۾ يا واري واٽيءَ سان پڙهڻ وقت تازگي ۽ بهتريءَ جو احساس محسوس ڪري ٿو. ان جو بنيادي سبب ٻولي، جمالياتي، سهنج، بي ساختگي ۽ بنا ڪنهن جھول يا وٿيءَ جي جيوت جي حقيقت پيش ڪرڻ آهي...
شمس سومرو