شخصيتون ۽ خاڪا

مُون سي ڏٺا ماءِ

سائين لائق سنڌي سنڌ جي اهڙن ماڻهن مان هڪ هو، جنهن تي جيترو فخر ڪجي اوترو گهٽ آهي. ڏٺو وڃي ته هو گهڻ پاسائين شخصيت جو مالڪ هو. تعليم کاتي سان به واڳيل رهيو ته صحافت جهڙي گورک ڌنڌي سان به توڙ تائين نڀايائين. انهن سڀني وابسطگين جي پٺيان جيڪو سندس مقصد هو، سو هو ”سنڌي ٻوليءَ جو درست استعمال“ ماءُ ٻوليءَ سان کيس عشق هو، ڇاڪاڻ جو هُن اسڪولن ۾ ٻارن جي ٻوليءَ تي به ڌيان ڏيڻ ضرري ٿي سمجهيو ته صحافتي دنيا ۾ به سنڌي ٻوليءَ جي بگاڙ کي روڪڻ سندس مقصد هو.
Title Cover of book مُون سي ڏٺا ماءِ

سائين لائق ٿيٻي جو وڇوڙو: هڪ استاد، هڪ صحافي ۽ مهربان انسان...!

سائين لائق ٿيٻي جو وڇوڙو: هڪ استاد، هڪ صحافي ۽ مهربان انسان...!
اسلم انجم سومرو

سنڌي صحافت ۾ خاموشي سان سنڌي ٻوليءَ جي خدمت ڪندڙ استاد صحافي ۽ اديب محمد لائق ٿيٻو پيدائش (19 ڊسمبر 1943ع) جنهن کي سنڌي ادب صحافت ۽ تعليم سان واسطو رکندڙ ماڻهو پيار مان سائين لائق ڪري ڪوٺيندا هئا، سندس شخصيت ۾ ٻوليءَ سان پيار ۽ نوجوانن جي همت وڌائڻ اهڙيون ٻه اهم خاصيتون هيون جنهن ڪري حيدرآباد جي ادبي ۽ صحافتي حلقن ۾ هن جي لاءِ بي پناهه پيار ۽ احترام هو، ديمي لهجي ۽ ماٺيڻي مزاج وارو هي انسان سادگي پسند به هو ساڳئي وقت هر قسم جي ادبي ۽ سماجي سرگرمين ۾ به ڀرپور حصو نموني وٺندو هو، جيتوڻيڪ هو پيشي جي لحاظ کان استاد هو پر هن ڪڏهن به ان کي پيشو نه سمجهيو، ڇاڪاڻ ته بقول سائين لائق جي تعليم ڏيڻ سان نه رڳو هو پنهنجي نوڪري سان انصاف ڪري ٿو پر تعليم ڏيڻ هن کي دلي طور پسند آهي، جڏهن ته صحافت ۾ هو پنهنجي زماني جي مشهور اخبار ’آفتاب‘ ۾ ان ڪري ڪم ڪندو هو ته جيئن سنڌي ٻوليءَ کي ڪنهن به قسم جي بگاڙ ۽ خطري کان بچائي سگهجي.
اهڙي ريت هو علم جي لاٽ به ٻاري رهيو هو ۽ ٻوليءَ جي مشعل به پنهنجي هٿن ۾ کڻي رهيو هو، هن سڄي زندگي پنهنجي ڳوٺ موري منگر مان حيدرآباد جو سفر ڪري ڄڻ ته علم کان ادب ۽ صحافت ڏانهن اهڙو نه کٽندڙ سفر ڪيو، جنهن سفر جي پڄاڻي هن جي جسماني وڇوڙي سان خميس 16 جنوري 2014ع تي ٿي آهي، سائين لائق سنڌ جو اهو صوفي منش انسان هو، جيڪو سنڌ جي هنن سمورن انسانن ۾ هميشه زنده رهندو، جيڪي سنڌي ٻوليءَ سان پيار ڪن ٿا ۽ جن کي سنڌ سان پنهنجي مٺڙي امڙ جيترو انس آهي.
سائين لائق جو وڇوڙو هڪ فرد جو نه پر هڪ اداري جو وڇوڙو آهي، ڇاڪاڻ ته هن جي نگراني ۽ تربيت هيٺ سنڌ جا اهڙا ڪئين نوجوان ٻوليءَ ۽ صحافت جي سکيا وٺي، ڪاميابين جي منزل تائين پهتا. جن مان ڪافي هينئر به صحافت جي ميدان ۾ پنهنجو ڪردار نڀائي رهيا آهن ته ٻئي پاسي تعليم جي شعبي ۾ هن جي خدمتن جي نتيجي ۾ هن ايماندار انسان جي ٻوليءَ سان لڳاءُ ۽ علم جي اهميت جي آگهي هجڻ جي ڪري ٻهراڙيءَ جا اهي معصوم ذهن جيڪي شايد هونئن راهن ۾ رلي وڃن ها، انهن کي به سائين لائق جي شڪل ۾ هڪ مهربان استاد مليو، هر ماڻهوءَ کي پنهنجي حصي جو ڪم ۽ زميواري مڪمل ايمانداريءَ سان پوري ڪرڻ گهرجي، ان حوالي سان سائين لائق انهن ٿورن انسانن منجهان ڳڻي سگهجي ٿو، جنهن پنهنجي زندگيءَ کي ڪارائتو بڻايو نه رڳو پنهنجي اهڙن سوين هزارين ماڻهن لاءِ جيڪي حيدرآباد ۾ گهلندڙ ٿڌين هوائن ۾ گول بلڊنگ جي ان ڪنڊ ۾ هن جا چيل گفتا ٻڌي اڳتي جي لاءِ سفر جي تياري ڪندا رهيا آهن.
’روزاني جيجل، حيدرآباد‘17 جنوري 2014ع.