شخصيتون ۽ خاڪا

مُون سي ڏٺا ماءِ

سائين لائق سنڌي سنڌ جي اهڙن ماڻهن مان هڪ هو، جنهن تي جيترو فخر ڪجي اوترو گهٽ آهي. ڏٺو وڃي ته هو گهڻ پاسائين شخصيت جو مالڪ هو. تعليم کاتي سان به واڳيل رهيو ته صحافت جهڙي گورک ڌنڌي سان به توڙ تائين نڀايائين. انهن سڀني وابسطگين جي پٺيان جيڪو سندس مقصد هو، سو هو ”سنڌي ٻوليءَ جو درست استعمال“ ماءُ ٻوليءَ سان کيس عشق هو، ڇاڪاڻ جو هُن اسڪولن ۾ ٻارن جي ٻوليءَ تي به ڌيان ڏيڻ ضرري ٿي سمجهيو ته صحافتي دنيا ۾ به سنڌي ٻوليءَ جي بگاڙ کي روڪڻ سندس مقصد هو.
Title Cover of book مُون سي ڏٺا ماءِ

سيد روشن علي شاهه (ٽنڊو قيصر)

سيد روشن علي شاهه (ٽنڊو قيصر)

اڄ جي تقريب جي صدارت ڪندڙ سائين فيض محمد نظاماڻي ۽ صحافي دوست سائين جا چاهيندڙ اسلام عليڪم
آئون ڪو اديب ناهيان ۽ نه وري ڪو مون وٽ سائين تي ڳالهائڻ لاءِ ڪو مواد آهي آئون هتي صرف ٻه ٽي ڳالهيون ڪندس سائين جي باري ۾ ۽ جي آئون هڪڙِي ڳالهه چوان ته سائين لائق جو قرب جهڙو مون سان هو اهڙو ڪنهن سان به ڪو نه هئس ۽ اها ڳالهه آئون حلفيان به چئي سگهان ٿو ۽ آئون چوندس ته انهي کان مٿي ڪو سچ آهي ئي ڪو نه.ته هن جو جيڪو قرب مون سان هو يا منهنجي ذات سان هو پر جي وري سائين فيض نظاماڻي کان پڇندا ته سائين فيض چوندو ته مون جهڙو قرب ڪنهن سان به ڪونه هئس ڀڇندو سائين حيدر علي لغاري وارن سان ته اتي ته هن جو هر وقت ڳانڍاپو رهيو ته چوڻ جي ڳالهه اها آهي ته هڪڙو ماڻهو پنهنجو وقت گذاري ٿو اڄ اسين سڀ ڳالهايون پيا چند اهڙا ماڻهو هوندا آهن جن تي ويهي ڳالهائبو آهي يا هڙيون تقرييون ٿينديون آهن اڄ جي دور ۾ هتي آئون هڪڙي ڳالهه چوندس ته سائين لائق نه ڪنهن جو دشمن هو ته صحافت جا وڏا رنگ آهن پر هن جو ڪو به دشمن نه هو. اسان وٽ ته هي ڏينهن هوندو هو اسان جي وابستگي آئون چوندو هيس ته هو مون سان ٿو قرب ڪري پر منهنجا جيڪي ننڍا ڪِڪا آهن اهي چوندا هئا ته هي قرب ڪري اسان سان ٿو، يقين ڪندا ته جڏهن سائين جو انتقال ٿيو هو منهنجا پٽ ۽ سڄي اسان جي فيملي کي تمام گهڻو ڏک ٿيو هي ماڻهو ايندو هو ۽ ڪڏهن اِهين نه چوندو هو ته اڄ مون کي دال ملي آهي يا ماني ناهي ملي. مطلب ته هن ماڻهو تي ڇا ڳالهايان مون وٽ ته ان تي ڳالهائڻ لاءِ لفظ ئي ڪونهي.
پاڻ اسان وٽ ايندو هو ته سائين فيض پاڻ سائين کي تنگ ڪندو هو مذاق ۾ پوءِ آئون سائين فيض کي چوندو هئس يار سائين کي تنگ نه ڪريو منهنجي سائين سان واقفيت 1963ع ۾ ٿئي جڏهن سائين ٽرينگ ڪاليج ۾ هو ۽ آئون نور محمد هاءِ اسڪول ۾ پڙهندو هئس ۽ ٽينگ ڪاليج ۾ اسان جي ڳوٺ جا ڻهو هوندا هئا انهن ۾ ماستر شفيع، الهه بچايو ،ماستر روشن شيدي ،ڏاتر ڏنو به هوندو هو.۽ عبدالمنان ميمڻ به هوندو هو ۽ ان جي ڀاءَ عبداسلام سان منهنجي دوستي هئي انهي ڪري اتي وڃڻ گهڻو ٿيندو هو. تڏهن کان ئي سايئن لائق سان ويجهڙائي ٿي جيڪا سائين سان سندس آخري وقت تائين رهي ۽ آئون چوندس ته منهنجو هڪڙو سٺو دوست اسان کان موڪلائي ويو. ۽ هر ڪنهن کي وڃڻو آهي پر پويان ڪا ڳالهه ڇڏي وڃجي اها سٺي ڳالهه آهي.
۽ هي جيڪي ماڻهو ويٺا آهيون انهن کان به سائين جو دائرو مٿي هو ۽ الاهي وسيعي هو پر اِها به سٺي ڳالهه آهي جو اسين سڀ هٿي گڏٿيا آهيون ۽ اهڙوئي ميڙاڪو هر سال سائين لائق لاءِ ٿيڻ کپي ۽ مون وٽ ته لفظ ئي ڪونهي جو سائين کي ڀيٽا ڏيا ايترو ضرور چوندس ته سائين ڀلو مڙس هو سائين هڪ سٺو ماڻهو پيارو ماڻهو هو وڌيڪ آئون ڇاچوان مون وٽ ته سچ پڇو لفظ ڪونه آهن. الله کيس جنت نصيب ڪري اوهان سڀني جي مهرباني.
[ سائين لائق جي پهرين ورسي جي موقعي تي
پريس ڪلب حيدرآباد ۾ 16 جنوري 2015ع]