سائين لائق بڙ جيان هو....
ڪوثر ٻرڙو
مان جڏهن ريڊيو پاڪستان حيدرآباد تي 1987ع جي آخري مهينن ۾ بدلي ٿي آيس ته ٿورن ڏينهن ۾ ئي ڪافي دوست پيدا ڪري ورتم تن ۾ ڪجهه قريب، ڪجهه قريب تر ۽ ڪجهه قريب ترين رهيا. ابتدا ۾ الاهي بخش ٻانڀڻ صاحب جي معرفت جن دوستن سان منهنجي قربت پيدا ٿي نه رڳي پيدا ٿي پر جلد ئي وڌي وڻ به ٿي وئي تن ۾ ناز سهتو به شامل آهي جيڪو ان وقت آفتاب اخبار ۾ صحافتي مزدوري ڪندو هو. ناز جي ڪري منهنجو آفتاب اخبار ۾ اڪثر وڃڻ ٿيندو هو جتي سائين لائق سنڌي، احمد خان شيخ، مشتاق مسرور باريجو ۽ ٻين سان ملاقاتون ٿيون ۽ اهي ملاقاتون هڪ مضبوط نياز منديءَ ۾ تبديل ٿي ويون. سائين لائق سنڌي جو وجود مونکي هڪ گهاٽي بڙ جيان محسوس ٿيندو هو. هو هڪ کرو ۽ سچو انسان هوندو هو. نه منافقي ڪندو هو ۽ نه کيس منافق ماڻهو پسند هوندا هئا. سائين لائق جنهن کي هر ڪو دوست ”سائين لائق“ ئي ڪوٺيندو هو. سائين لائق بيشمار خوبين جو مالڪ هوندو هو. هو پنهنجي نالي وانگر لائق انسان هو. هو پاڻ به حق حلال ۽ محنت سان روزي ڪمائڻ جو قائل هوندو هو ته ٻين کي به اهڙي ئي هدايت ڪندو هو. سدائين خلوص، ٻاجهه، پاٻوهه ۽ پنهنجائپ سان مرڪي ملندو هو. هو هڪ بيباڪ استاد ۽ صحافي هوندو هو جنهن ڪيترن ئي سيکڙاٽ صحافين جي نه رڳو همت افزائي ڪئي پر انهن کي صحافت جي ميدان ۾ خود ڪفيل بنائي ڇڏيو.
سائين سان منهنجو تعلق تيستائين جڙيل رهيو جيستائين منهنجي حيدرآباد بدلي ٿي وئي ۽ اهو عرصو لڳ ڀڳ اٺن سالن تي مشتمل آهي. ان ڊگهي عرصي دوران بيشمار ڪچهريون ٿيون. هو هڪ سچو قوم پرست ۽ سنڌ دوست انسان هو ۽ هو فڪر ۽ آدرشن جو ڏاڍو قدر ڪندو هو. هو هڪ تاريخ هو ۽ تاريخ کي گڏ ڪندڙ به هو. اخبار ۾ ڪم ته ڪندو ئي هو اهو سندس روزگار هو پر اخبارون خريد ڪرڻ ۽ وري اهي جمع ڪري رکڻ سائين لائق جو پسنديده مشغلو هوندو هو. اسان کي ڪڏهن به ڪا اخبار جيتري به پراڻي هوندي هئي گهربي هئي ته اها سائين لائق وٺان ئي ملندي هئي. هو پيار جو پوڄاري هو. هڪ وڙائتو ۽ اصول پسند ماڻهو هو. هو قلمڪار، دانشور ۽ صحافي هو ان ڪري يقيناً کيس ٻين اخبارن ۾ ڪم ڪرڻ جي آڇ به ٿيندي رهندي هئي، جتان شايد کيس معاوضو به وڌيڪ ۽ بروقت ملڻ جو آسرو اميد هجي، پر اهڙو ذڪر نڪرندو هو ته سائين لائق اهو ئي چوندو هو ته: ”سائين پيسو ئي سڀ ڪجهه ڪونهي شيخ صاحب (علي محمد شيخ صاحب) ڀانئين ٿو، عزت ڏئي ٿو، ان ڪري آفتاب اخبار مان هروڀرو ڀڄي وڃڻ مناسب ڪونه ٿو لڳي.“ پريس ۾ جڏهن به وڃبو سائين لائق ٻن ڪمن ۾ ئي مصروف نظر ايندو هو، هڪ پيسٽنگ ڪرائڻ ۾ ۽ ٻيو ٻيڙي پيئڻ ۾ توڙي جو سائين اسان کان عمر ۾ گهڻو وڏو هو، رتبي ۽ شان شوڪت ۾ به وڏو هو ۽ سماجي ۽ علم ودانش جي ميدان ۾ به اسان کان وڏو هو پر سائين ڪچهري ڪرڻ وقت ڀوڳ مذاق به ڏاڍو ڪندو هو. هو زنده دل ۽ ملنگ طبيعت رکندڙ انسان هو. ڀوڳ مذاق ڪندو به هو ۽ برداشت به ڪندو هو. سچ پچ ته سائين لائق سنڌي هڪ با ڪمال ۽ عملي جدوجهد ۽ محنت جو اهڃاڻ هو. جنهن سدائين هڪ نرسريءَ جو ڪردار ادا ڪيو.
الله سائين کان دعا آهي ته کيس جنت ۾ جڳهه عطا ڪري، اهڙا سٺا سچا ۽ سادا انسان ۽ پنهنجي پيشي سان عشق ۽ رومانس ڪرڻ وارا ماڻهو تمام ٿورا هوندا آهن.