سائين لائق جي پساهه جي پڄاڻيءَ جو پل
هڪ پکي ٻيو پساهه ٻئي ڪنهن به لمحي اڏامڻ لاءِ ئي هوندا آهن، پر ڪي ماڻهو ايئن جيئندا آهن جو جڏهن سندن پساهه جو پکيڙو زندگي جي لام تان عدم ديس ڏانهن اڏام ڪندو آهي ته ڄڻ هڪ دور جي جهولي خالي ٿيو وڃي، سائين لائق به سنڌي صحافت جي هڪ مڪمل دور جي اها شناخت هو، جنهن جي پساهه جي پڄاڻي جي ڄاڻ سان سنڌي صحافت جي هڪ سڄي دور جي جهولي خالي ٿي وئي آهي، هو جيڪو هڪ فرد نه پر پنهنجي ذات ۾ مڪمل روايت هو، سندس سڄي حياتي صحافت جي صحتمند لاڙن ۽ قدرن جي امانتداري سان گڏ ذاتي لڳ لاڳاپن جي ان نباهه جي نگهباني ۾ گذري جنهن کي سنڌي ٻوليءَ جي لفظ ”وڙ“ ۾ ئي سمجهي سگهجي ٿو، سائين لائق سنڌي هڪ وڙائتو انسان هو، سندس سڀاءُ ۾ سڀني لاءِ پيار ۽ پاٻوهه کي سنڌ ڪيئن ٿي وساري سگهي، سنڌي صحافت جو اهو ڪهڙو ادارو هو جنهن ۾ سائين لائق لاءِ اڌرڀاءُ موجود نه هجي، لاڳاپيل ته هو ڪيترن ئي ادارن سان رهيو پر حصو ڄڻ ته سڀني جو هو.
سنڌي ٻوليءَ جي لهجي ۽ اصلي چَسُ توڙي ذائقي جو هو اهڙو رکوالو هو جو جنهن به اداري ۾ سائين لائق موجود نه رهيو ته ان پاسي کان اداري جي دل مڪمل اطمينان ۾ رهي ته ڪوبه اهڙو لفظ نٿو ڇپجي سگهي جنهن جي لاءِ سڀاڻي ڪو آڱر کڻي سگهي، سندس ايمانداري ۽ فرض شناسي جو مثال اُهي سڀ ڏيندا جن سان به سائين لائق ڪم ڪيو هوندو.
سنڌ جي ڪنڊ ڪڙڇ ۾ لاڳاپا نڀائيندڙ ان سائين لائق جون ياد گيريون موجود رهڻيون آهن، جيڪو پنهنجي پاڻ ۾ سنڌ جي سياسي، سماجي، ادبي ۽ صحافتي تاريخ هو هلندڙ ڦرندڙ انسائيڪلوپيڊيا سمجهيو ٿي ويو، سنڌي صحافت جي اوائلي دور جي تجربن کان ويندي آمريتي دور جي درپيش چئلينجن تائين، جمهوري دورن جي محدود آزادين کان ويندي جديد سنڌي صحافت ۽ نئين اڀار تائين سائين لائق ان سڄي سفر جو عملي ڪردار ۽ اهو غير جانبدار گواهه رهيو جنهن جو ڪوبه حوالو تصديق جي برابر سمجهيو ٿي ويو. اڄ اهو سائين لائق جڏهن پنهنجي ڳوٺ جي مٽيءَ ۾ سدائين لاءِ آرامي آهي تڏهن اسين اشڪبار اکين سان سندس محبتون ياد ڪندي کيس عقيدت جو سلام پيش ڪريون ٿا ۽ سندس پونئرن، دوستن احبابن سان سائين لائق سنڌي جي وڇوڙي جي ڏک واري گهڙي ۾ برابر جا شريڪ آهيون.
سائين لائق ان مڻيادار مٽيءَ مان هو، جنهن مان اهي خاص ڪردار جڙندا آهن جن کي ڪڏهن به وساري نه ٿو سگهجي ۽ سائين لائق به سنڌ جي يادگيرين ۾ سدائين حيات رهڻو آهي.
’روزاني سنڌ ايڪسپريس حيدرآباد، 17 جنوري 2014ع‘