ڇا هِي سڀ ڪجهه مِٽي آهي؟
مَري به آخر مِٽي ئي ٿيندس،
اسان چئون ٿا انگور جيڪي،
مِٽيءَ منجهاران ڦُٽي پيا هِن،
وليون ڦلاري ڳُتي پيا هِن،
شراب اوتي تِني جي رَس مان،
مچائي موکي پئي ٿو چَس مان،
انهيءَ جي مَستي مٽي ته ناهي...؟
جسم جي گهر ۾،
اندر جي هستي مِٽي ته ناهي...!
مِٽيءَ منجهان هي ڏيئا ته جُڙيا،
مگر سُهائي مٽي ته ناهي....!
مقبرا تو اڏي به ڇڏيا،
مگر ڀٽائي مٽي ته ناهي...!
اسانجا نغما مِٽي ته ناهن،
اسانجا نغما اُڏار آهن،
سَوَن صدين جي گُنجار آهن،
تِني کي ڪوئي نه مات ڏيندو،
اسان دُنيا ۾ نه ئي رهون پر،
سفر اسانجو صديون تڳيندو.