مونکان منهنجو گيت،
رات رُسي ويو.
تنبوري جي تار ٽٽي پئي،
سارو سُر سنگيت،
رات رُسي ويو.
ايڏو چنڊ پري ڇو آهي،
جنهن کي ڀانيم ميت،
رات رُسي ويو.
من اڃارو بوند نه باسيئين،
ڪهڙي سانوڻ ريت،
رات رُسي ويو.
“سعيد” اڪابر عشق منجھايا،
هار به ٿيندي جيت،
رات رُسي ويو.