اي قافلا ٿورو رُڪو...!
هوءَ سانجهه سان گڏ آ لڙِي، ڍنڍ جي ڪپري مٿان،
هوءَ نيرڳيءَ جهڙي ڳچيءَ سان هٺيلي پيو ڏسان،
ڪو گيت پئي ڳائي ٻُڌو،
اي قافلا ٿورو رُڪو...!
هوءَ گيت ۾ ئي مَست آ مڌ جهڙي ڇوڪري،
هوءَ روح صدين جو لڳي چنڊ جهڙي ڇوڪري،
هوءَ هنس وانگي ٿي هلي مَنڊ جهڙي ڇوڪري،
ڄڻ ڪونج ڪُرلائي ٻُڌو،
اي قافلا ٿورو رُڪو...!
ها منزلون ڏاڍيون پَري پر هتي ٿَمجي وڃو،
ها گيت ۾ رُخنو نه پَئي ٿورڙو رُڪجي وڃو،
ها سونهن جي هِن ساز سان روبرو رلجي وڃو،
ها روح گَرمائي ٻُڌو،
اي قافلا ٿورو رُڪو...!
هوءَ آ پڙاڏو سَڏَ جو ديس جي رَمتي اَٿوَ،
هوءَ وِلهه ٺاريل مڌ جي امرتي سُرڪي اَٿوَ،
هوءَ ڪاسبي جي ڪنڊ تي ڊوڙندڙ هرڻي اَٿوَ،
کن پل جي لائي ٻُڌو،
اي قافلا ٿورو رُڪو...!
هيءَ پاڻياري جي وئي پو نه ايندي ماڳ تي،
هي گيت جي رُڪجي ويو جو تتو ڪنهن آڳ تي،
پو ڪين سگهندو توڙ ٿي زندگي جي راڳ تي،
ڪو ڪينرو پائي ٻُڌو،
اي قافلا ٿورو رُڪو...!