خدا جي ڳولا....
تون زمين ۽ آسمانن جو نور آهين،
هي تنهنجي خلقيل مخلوق،
تنهنجي ڏَسيل ڏَس تان ڀلجي ويئي آهي،
هي ماڻهو ڪيڙن ۽ ماڪوڙن جيئن،
ڀٽڪي رهيا آهن.
هنن توکي گھڻو ئي ڳوليو آهي،
پر کين تون نظر نٿو اچين ....... !
هنن اوچيون اوچيون مسجدون ٺاهيون آهن،
مندر ۽ گرجا گھر اڏيا آهن،
هو ڪليسا تان بيهي توکي ڏسڻ جي ڪوشش ٿا ڪن !
تون هنن جي اندر ۾ لڪيل ڪرڀ کي ڄاڻين ٿو،
هي پنهنجي مفاد جا قانون به،
تنهنجي نالي تي مڙهڻ چاهين ٿا.
هنن جي من ۾ اُهي سڀ جبلتون آهن،
جيڪي ڪنهن چير ڦاڙ ڪندڙ جانور ۾ آهن !
تون هنن کي واٽ ڏَس،
تون هنن جي شعور کي سرشار ڪر،
جو هي اکيون ٻوٽي به توکي پسي سگھن،
۽ ائين ماٺا ٿي وڃن،
جيئن گجندڙ درياهه سمنڊ ۾ سمائجي،
ماٺو ٿي ويندو آهي.
يارب !
مونکي پڪ آهي ته هي جڏهن توکي پسي وٺندا ته،
ماٺا ٿي ويندا، پُرسڪون ٿي ويندا،
هنن جون هڪٻئي تي کڄندڙ تراريون ڪِري پونديون،
۽ منهن مونن ۾ هڻي ويهي رهندا،
هي توکي ايئن پيا ڳولين،
جيئن،
ڪو انسان پنهنجي دل ۽ گڙدن کي دنيا ۾ ڳولڻ لڳي،
کيس خبر نه هجي ته پنهنجو اندر چيرڻ سان ئي،
پنهنجي دل ۽ گڙدا پسي سگھجن ٿا ............... !