او آزاديءَ جا متوالا، ڇا آزادي آ پنندي ملندي ؟
انساني اتهاس پڙهي ڏس، آزادي آ ڇنندي ملندي.
ڪاري ڪُن ۾ ڪيچڙ سان گڏ ڪيسين رهندين روڳي بنجي،
شام شفق جي لالائي آ آڪاشن ۾ اُڏندي ملندي.
راند سِرَن جي سودي جي هيءَ، پير نه پويان هٽبو ڪانئر،
شبنم جي آ مهڪ اوپيارا ماڪ ڦڙن ۾ ڀنندي ملندي.
هي جو ڳاڙهو رت اٿئي سو، ڌرتيءَ جي آ اَنَ مان اُسريو،
ڪڻڪ ڦٽي آ پيٽ ڀرڻ لئه ڪاڙهن ۾ آ پچندي ملندي.
گيت ڏکايل مارُن جا، هي جھونگاريندين جذبا جڙندا،
“سعيد” هي ساڀيان سپنن جي آ، ويهندي نه پر لُڇندي ملندي.