حُسن ٿو ڄاڻي حجاب ڇاهي، ڪوي ٿو ڄاڻي ڪتاب ڇاهي،
اسين ته آهيون عقل کان وانجھيل، اهيو نه ڄاڻون آداب ڇاهي.
ڪنڊا لتاڙي ڪٽيا ڪشالا، ڪنڊن جي پيڙا پڇي سگھو ٿا،
اسان نه ڪڏهن گھميو آ گلشن، اسين نه ڄاڻون گلاب ڇاهي.
اسان جون راتيون رڳو اوجاڳا، اوهان جون راتيون ننڊون ۽ سپنا،
اسان جو پل پل رڙيون ۽ ڪيڪون، اڃان پڇو ٿا عذاب ڇا هي.
اوهان جي دل کي فڪر نه ڪوئي، اسان جي دل ۾ هزار ڳڻتيون،
اوهان جا گفتا سنگيت سُر ۾، اسين نه ڄاڻون رباب ڇاهي.
سوال خود کان پيا پڇون ڇا سڄي حياتي ائين ئي هوندي،
تڏهن تپون ٿا تڏهن ڌڳون ٿا، جڏهن نه ڄاڻون جواب ڇاهي.
اسان کي پيدا خدا ڪيو پر، ڪريون پيا ٿا اوهان جي پوڄا،
حَسينَ تنهنجي حُسن جا قيدي، گناھ نه ڄاڻون ثواب ڇاهي.