ماريو ڇو ويس...؟
انڊيا جي فلم “روبوٽ” ڏِس،
جنهن ۾
پُرزا پُرزا ڌار ڪري ميوزم ۾ رکيل،
روبوٽ “چِٽي” کي ڏسي،
هڪ اسڪولي ٻارڙي،
استادياڻيءَ کان پڃيو ته،
“هن کي ايئن پُرزا ڇو ڪيو ويو...؟
ته ميوزم ۾ رکيل روبوٽ وراڻيو،
ان ڪري جو مون سوچڻ شروع ڪيو هو...!
شاعري
ڌِيمي وَهِڪَ درياهه جي
ڌِيمي وَهِڪ درياء جي سنڌ جي خوبصورت شاعر مشتاق سعيد جي شاعريءَ تي مشتمل آهي
- 4.5/5.0
- 3332
- 709
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- مشتاق سعيد
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- ارپنا
- پنهنجي پاران
- مُهاڳ
- شاعر پاران:
- دامنِ صحرا ۾ ٽڙيل ڪنول...!
- نظم/ نثري نظم
- واچوڙا ڙي
- موت ڀي ڊڄي ٿو
- باک ڪا هِت آڻبي
- طوطن جو غم
- انتظارِي
- ٻوليون ڪيئي ڇوليءَ وانگي
- ڳڀي جي ڳولا...!
- ڇا هِي سڀ ڪجهه مِٽي آهي؟
- اي موت...!
- چنڊ پرولي...!
- اي قافلا ٿورو رُڪو...!
- جُوءَ ۾ جهانجهر وڳي...!
- ايندين آخر ڪيئن ڪِٿان...!
- رَتَ جي ميندي
- ٻي جنت ڪهڙي...؟
- مُراقبو ۽ مسجد
- ڳاڙهن ڳڀُرن جي ڌرتي
- گهوڙا ڙي او گهوڙا ڙي
- تيسين توکي ننڊ اچي وئي...!
- آس کي ڪا اک ناهي
- نئون مسيحا
- بغاوت
- فتويٰ ٿو ڏيان ڦاسي ڏيوس
- پِرهه کان پهرين
- هو جو منهنجو گيت مَري ويو
- آدم جو اولاد
- بقا ۽ فَنا
- غربت جو گيت
- لاهياري او لاهياري
- ڇا ڏات اجهامي ويندي آ؟
- مونکي ڇو نه سڃاڻين ٿو
- سِبيل چپن جو سڏ
- ڪڏهن ايندينءَ؟
- سچ جو آواز
- مُجري کانپوءِ
- ماريل ڪونج جو مرثيو
- چڙهندڙ سج جا پوڄاري - 1
- چڙهندڙ سج جا پوڄاري - 2
- پير گَهٽا جي گهورن جا
- چنڊ کان تنهنجا ڏَسَ پڇان ٿو
- محفل ۾
- هوءَ مهاڻي ساماڻي جا
- ضمير مونکي چوي ٿو شاعر
- سِڪ جو سنگيت
- خدا جي ڳولا....
- گُناهه ...
- محبتن جي اڻاس
- شعور ۽ فطرت
- چنڊ
- منهنجو بابا نيٺ هليو ويو
- ماريو ڇو ويس...؟
- آزاديءَ جي موسم
- غـــزل
- ارتقا جا رخ موڙي، ڪين ڪوئي آ سگھيو،
- حُسن ٿو ڄاڻي حجاب ڇاهي، ڪوي ٿو ڄاڻي ڪتاب ڇاهي،
- غلامي رڳن جو وئي خون بنجي، اسان سرڪشي ڄڻ سمهاري ڇڏي آ،
- او آزاديءَ جا متوالا، ڇا آزادي آ پنندي ملندي ؟
- هن وياڪل وياڪل ڪينجھر تي، ڪوئي نه تماچي آيو آ،
- رات آڌي ڀِني، ماڪ جا مينهڙا،
- مندر جا هِنِ ديپ اجھاڻا،
- ڪوڪ ڪيسين ته ڪن، ڪوئلون رات ۾،
- ڪورا ڪورا گيت ڪويءَ جا، بک جي باھ ڪيئن وسائن،
- ڦِٽي ننڊ منهنجي، اُٿي شاعري آ،
- موت کي تون ڇڏ قبولي، زندگيءَ کي ڇا ڪندين،
- زندگيءَ جي آ پڇاڙي چيلهه منهنجي وئي جھڪي آ،
- ڪو ڏيئو مون وٽ آهي ائين لڳي ٿي شاعري،
- کوڙ پاتم قربتون مان الوداع ٿو اڄ چوان،
- سرنهن جي گلن ۾، جُھلي ٿي جواني،
- -تو جو مرڪي نيڻ کنيا هن،
- وايــون
- ڪُنَ ڪناري گيت نه ڳائي،
- تڙ تي ڪپڙا ڌوئي ويٺي،
- مٽيءَ ۾ دفناءِ،
- مونکان منهنجو گيت،
- دل جو مندر ويرانيون آ،
- پنن جي پانڌ تي، لفظن جا لڙڪ،
- هُر کُر آ منجهه هانءُ،
- توکان وڇڙي رات،
- مونکان منهنجي ڏات،
- عشق جي آڙاهه ۾،
- لاڙي ڏي اُڀَ لام،
- وار نه پنهنجا ڇوڙ،
- چئو سٽاء
- چئو سٽا
انڊيا جي فلم “روبوٽ” ڏِس،
جنهن ۾
پُرزا پُرزا ڌار ڪري ميوزم ۾ رکيل،
روبوٽ “چِٽي” کي ڏسي،
هڪ اسڪولي ٻارڙي،
استادياڻيءَ کان پڃيو ته،
“هن کي ايئن پُرزا ڇو ڪيو ويو...؟
ته ميوزم ۾ رکيل روبوٽ وراڻيو،
ان ڪري جو مون سوچڻ شروع ڪيو هو...!