نئون مسيحا
چيخن سان جنمين پئي جيون،
شايد ڪو انسان ڄڻين پئي،
يا ڪو نئون ڀڳوان ڄڻين پئي
سانوڻ رُت جي سانجهيءَ جهڙو،
ڪومل ڪومل،
توکي هو ڀڳوان بنايو،
نرمل نرمل،
تنهنجي صورت پُوڄڻ لاءِ،
پنهنجي مورت پوڄڻ لاءِ،
ساڳيو سو ڀڳوان سمايو،
منهنجي اندر،
منهنجي روپ ۾ توکي چاهيو،
تون ئي مورت تون ئي مندر،
تون ئي تنهن ڀڳوان جو هان گهر،
تنهنجي من جي رس منجهاران،
پنهنجي چاهت چَس منجهاران،
ڪوئي نئون ڀڳوان جُڙي پيو،
تنهنجي اندر گل ٽِڙي پيو،
اڄ تون تنهن کي جنمين پئي ۽،
نينهن ڏنو سودان ڄَڻين پئي،
شايد ڪو انسان ڄڻين پئي،
يا ڪو نئون ڀڳوان ڄَڻين پئي،
شيطانن جي شهر نگر ۾،
ڀڳوانن جو مِيت نه ڪوئي،
حيوانن جي آکاڙي ۾،
انسانن جو مِيت نه ڪوئي،
هي جو تنهنجي جيءُ منجهان آ،
جلوو اڀريو،
شايد جڳ جي چرخي کي آ،
ڦيرڻ سنڀريو،
تاريخن جي شيشن تي جا،
دز ڄَمي پئي،
شايد تنهن کي مهٽي مهٽي،
ڌوئڻ سنڀريو،
شايد هن کي سوليءَ تي لٽڪايو ويندو،
شايد هن کي سرمد وانگي گهايو ويندو،
پر هي دنيا بدلائيندو،
جيءُ مان جيڪا جان ڄڻين پئي،
شايد ڪو انسان ڄڻين پئي،
يا ڪو نئون ڀڳوان ڄڻين پئي.