ماريل ڪونج جو مرثيو
هڪڙي ڪونج مري پئي،
تنهن تي سارو ڏينهن اُتي ئي،
سڀني ڪونجن ڦيرا پاتا،
وڳ سڄي پي نوحا ڳاتا.
مارِيءَ هٿ ۾ ڪانِ کنيل هو،
ترس نه تنهن کي مُورِ پيو ڪو،
ڪونج سراپا سونهن لڳي ٿي،
راحت روح ورونهن لڳي ٿي،
ان جو ڪنهن سان وير نه ڪوئي،
دل ۾ ڪنهن لئه مير نه ڪوئي،
لات لنوي ڪا بات ڪيائين،
نينهن جو نغمو آلاپيائين،
ماريءَ کي سو گيت ڏنگي ويو،
ڪَست منجھان جو ڪانِ هنيائين،
ڪونج ويچاري،
ڪرڪي ڪرڪي،
نيل گگن تان هيٺ ڪِرِي پئي،
سُر آلاپي ساھ ڏنائين،
هوءَ جا هڪڙي ڪونج مري پئي،
تنهن تي سارو ڏينهن اُتي ئي،
سڀني ڪونجن ڦيرا پاتا،
وڳ سڄي پئي نوحا ڳاتا.