ارتقا جا رخ موڙي، ڪين ڪوئي آ سگھيو،
انقلابن کي ڀڪوڙي، ڪين ڪوئي آ سگھيو.
گيت ڳائين جي گَلا سي ڀل گُھٽي ماري ڇڏيو،
الفتن جا ساز ٽوڙي، ڪين ڪوئي آ سگھيو.
خاڪ ٿي سي ويا هليا جن ڀي لٽيا هت قافلا،
سرڪشيءَ جا لاش لوڙهي، ڪين ڪوئي آ سگھيو.
ڇا ته ڏيندين مات تون جي “غيرتون” گڏجي اُٿيون،
ڪوڙ جا هت پير کوڙي، ڪين ڪوئي آ سگھيو.
ٿڃ پيتي جنهن سنڌوءَ جي پاڪ پويتر آب مان،
تنهن ڏهيسر کي مروڙي، ڪين ڪوئي آسگھيو.
“سعيد” جنهن دل جي رليءَ تي بيت “ساميءَ” جا سبيا،
تنهن سچائيءَ کي اڊوڙي، ڪين ڪوئي آسگھيو.