ڪورا ڪورا گيت ڪويءَ جا، بک جي باھ ڪيئن وسائن،
ڏات گھڻي آ پيٽ بکيو آ، آنڊا بک ۾ چڪ ٿا پائن.
پاڻيءَ لپ تي رات گذاري، ننڊ ئي نيڻان اڏري ويئي،
ڏس او ڌرتي ڏس او ڌرتي، پو ڀي تنهنجا ڳيچ پيا ڳائن.
بات بکايل ڏات به گھايل، چنڊ ڏسي پيو اُپڙي اوريان،
شاعر جي آ جاڳ نه نبري، ميڻ بتيون هي ٽم ٽمڪائن.
ڪوئل جي آ ڪوڪ ڪپر تي، ساجھر لوڏيا تارن ڏي هٿ،
سانباها ٿيا سج اچڻ جا، ڪتين ڀي ڪَرَ موڙيا آهن.
“سعيد” هي تنهنجو ديس ڀلا ڇو، سورن ۾ آ پليو نپيو،
سسئيءَ جا ڀي سڏ سمهي پيا، مومل جا هت منڊ به ناهن.