هو جو منهنجو گيت مَري ويو
سرجڻ کان ڀي پهرين پهرين،
ڪنهن به پني تي اُترڻ کان ڀي پهرين پهرين،
نوڪ قلم مان نکرڻ کان ڀي پهرين پهرين،
ذهن جي آڳر تي هو آيو،
مون نه تراشيو تنهن کي تيسين،
ڀڙڪڻ کان اڳ ائين ٺري ويو،
هو جو منهنجو گيت مري ويو.
اڻ لکيل تنهن گيت جو لاشو،
ڪلهي کڻي مان بازارن ۾،
ڏاڍو ڀٽڪيو آهيان بيگاھ،
موهن جي هن آثارن ۾،
ڪونه ملي ٿو ڪفن انهيءَ لا،
مئل گيت جو ايڏو قد آ،
بت وزن ۾ ايڏو وڌ آ،
ماپي جو ڪو ڪفن ئي ڪونهي،
ڪيڏانهن روليان ڪيسين روليان ؟
هن لاءِ جاءِ دفن ئي ڪونهي،
تاريخن ۾ تياڳڻ لاءِ،
ايندي ايندي نيٺ وري ويو،
هو جو منهنجو گيت مري ويو.