لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

سنڌي پهاڪا لسانياتي ۽ سماجي- ثقافتي اڀياس

ڪتاب ”سنڌي پهاڪا: لسانياتي ۽ سماجي ثقافتي اڀياس، پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب روي پرڪاش ٽيڪچنداڻي جي پي ايڇ ڊي ٿيسز جو مقالو آهي. هِن تحقيقي ڪم تي دهلي يونيورسٽيءَ روي پرڪاش کي 2003ع ۾ پي ايڇ. ڊي جي ڊگري عطا ڪئي.
هن ڪتاب کي عربي سنڌي لپيءَ ۾ آڻڻ جو ڪم ڦلومل ميگهواڙ ڪيو آهي جڏهن ته نظرثاني ڊاڪٽر فهميده حسين ڪئي آهي.
Title Cover of book سنڌي پهاڪا لسانياتي ۽ سماجي- ثقافتي اڀياس

۴.۲.۵: اَوياڪرڻي (غير وياڪرڻي) جملا ٺاهڻ:

ڪن پهاڪن جي جملي جي بيهڪ نرالي ڍنگ جي آهي، جيڪا عام طور پهاڪن کان سواءِ ٻوليءَ ۾ ٻئي هنڌ نظر نٿي اچي. اهڙن پهاڪن جا ڪجھ مثال هن ريت آهن:
- آئون به ويندي پيڪي، مون به لهندي سڪ.
(هتي هاڻوڪي ٻوليءَ ۾ ’آئون به وينديس پيڪي‘ چئبو آهي.)
- جنهن جي هيڪار، ڪيائين ڪُوڙي ٿي، تنهن تي ٻيهار، سچيءَ ساک نه وِسهان.
(يعني: هيڪار ڳالھ ڪيئاين، اُها جنهن جي ڪوڙي ٿي، تنهن جي ٻيهار سچيءَ ساک تي به مان ويساھ نه ڪريان. هتي پهرئين بيهڪ ننڍي جملي جي بيهڪ نرالي آهي، جنهن ۾ ”ڳالھ“ لفظ ڪتب نه آيو آهي.)
- اُڀ ڦاٽي کي به ڪڏهن اڳڙي پوي؟.
(ڦاٽل اُڀ کي به ڪڏهن اڳري پوي صفت موصوف جي پُٺيان آيو آهي.)
- ويئي سِڱن کي، ڪن به ڪپائي آئي.
(ويئي سِڱن کي يعني سِڱ ٺاهرائڻ لاءِ، پر ڪن به ڪپائي آئي.)
- ڪاڻي وِسُوڙي، چي مُڙس ويو اکِ کي.
(ڪاڻي اِن ويساھُ ۾ ويٺي آهي ته منهنجو مڙس منهنجي لاءِ اک خريد ڪرڻ لاءِ ويو آهي.)