جڏهن بہ مرڪي ملندو آهي
ڪيڏو پنھنجو لڳندو آهي
ڪنھن جي نيڻ ستارن منجهہ
پاڻ کي ڪوئي پسندو آهي
خالي راھہ نھاري، ڪنھن جي
من جو ساگر ڇُلندو آهي
پوئين پھر جي ديپ سان هي من
درد جي آڳ ۾ جلندو آهي
تنھن کي ڪير چوي ٿو تنھا!
وڇوڙي سان جو رُلندو آهي!
شبنم گُل سنڌي ٻوليءَ جي اُها تخليقڪار آهي، جنھن جي ادبي سڃاڻپ جا مختلف حوالا آهن ۽ سڀئي حوالا اُتم آهن. شاعريءَ جي سفر ۾ هُنَ نھايت نفاست سان پنھنجي اندر جو اظھار ڪيو آهي. ھن ڪتاب ۾ سندس غزل، وايون، ھائيڪا ۽ نظم شامل آھن. شبنم گُل جي شاعري هڪ طرف سندس اندرَ جي دُنيا جي عڪسن جو اظھار آهي تہ ٻئي طرف هُوءَ سماجَ جي مختلف المين کي بہ اظھاري ٿي. هُنَ مختلف صنفن ۾ نھايت برجستگيءَ سان لکيو آهي.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو