شعرَ جا موتي
خيال جي ڌاڳي ۾ هر پل
شعر جا موتي پوئي
احساس جي مالا جوڙيان ٿي
مان سوچيان ٿي هر پل
سوچ منھنجي زهر سمان آ
امرت بہ ان جو حصو
ڪڏهن تہ ائين لڳي ٿو
ڪونج ڪا وڇڙي وڳر کان آ
ڪڏهن تہ هيءُ سنسار سمورو
وحدت جو ڪو پل لڳي ٿو
خيال جي ڌاڳي ۾ هر پل
شعر جا موتي پوئي
احساس جي مالا جوڙيان ٿي
مان سوچيان ٿي هر پل
سوچ لڳي ٿي سانوڻ ڪڪري
لفظ ڪٿي باھہ جو ڀنڀٽ
جنھن مان رک جو واس اچي ٿو
رک ۾ ڄڻ ڪا چڻنگ ٻري ٿي
جنھن ۾ سمورا خواب سموئي
هير بڻجي گهلان ٿي هر پل
باھہ جي ڀڙڪي مان ٻيھر
جيون جوت جلي اٿي ٿي
خيال جي ڌاڳي ۾ هر پل
شعر جا موتي پوئي
احساس جي مالا جوڙيان ٿي
مان سوچيان ٿي هر پل.
○