روح جي بند درين کان ٻاهر
گهڻو ڪجهہ آهي ڏسڻ
۽ محسوس ڪرڻ لاءِ
جيڪڏهن تون چاهين ته
تنھنجي مرڪ سان
ڪائنات هي ساري
مرڪي سگهي ٿي
نراشا جي زنجير کي
ٽوڙڻ لاءِ بس رڳو
آٿت جي روشن چاٻي
ٿي گهرجي
۽ جي تون چاهين تہ
رستن جي ڌوڙ جي پريان
منزل جي آسمان تي
انڊلٺ جھڙو ڪو رستو
نڪري سگهي ٿو
بک، ڏاڍ، موت ۽ ڏک
جيون جي حقيقتن جا
اڻ وڻندڙ پيچرا آهن سارا
نہ چاهيندي بہ جن تي
هلڻو پوي ٿو
درد جا درمان هٿ لوڏي
ويندا رهن ٿا سڀ چارا
پر پوءِ بہ جيئڻو تہ آهي
انڪري اچ تہ وساري سڀ ڪجهہ
درد جي سائبان هيٺان
بس هلندا ئي رهون
مرڪ جي جام ۾ وساري هر ڏک
بس جيئندا ئي رهون!
○