هر موسم نہ ڄاڻ تہ ڇو ادسيءَ جي موسم آ
ڪا لھر وڇڙي وڃي
يا بھارن کان رنگ سمورا
کسجي وڃن
ائين اداسي
رونقن ۽ روشنين
کان جدا ٿي
دل جي اڱڻ تي لھي ايندي آهي
اداسي جنھن جو ڪو نانءُ ڪونھي
منزل کان وڇڙيل
رستن تي رلندي
اکين جي آشائن ۾
نراشا جو ڪو سپنو بڻجي
ڌيري سان لھي ايندي آهي
يا وري ڪڏهن ماڻھن جي ميڙ ۾
مرڪ جي پناھہ ۾ لڪي
سڀني کان ڌار ڪري
اوپرو بڻائي ڇڏيندي آهي
هوائن جي هر کڙڪي تي
فون جي هر رِنگ سان
پوسٽ مئن جو آواز ٻڌي
يا وري ڪڏهن ڪنھن
خوبصورت گيت ٻڌڻ سان
ڪنھن جي اوچتو ملڻ تي
ڪنھن جي ڄاڻي واڻي
وڇڙي وڃڻ سان
ڪا اداس ڌن ڇيڙي
پنھنجا وار کولي
رقص ڪرڻ لڳندي آهي!
○