گلاب جو چُونڊو
پرھہ ڦُٽيءَ سمي سونھن جي
ڇير ڇم ڇم ڪري ٿي
آسمان بہ ڄڻ تہ سرمئي رنگ
جو گيت ڪو ڇيڙي ٿو
سُرن جي برکا هوريان هوريان
وسندي رهي ٿي،
من رباب بڻجي جهومي اُٿي ٿو
هائي وي جي ڪناري کان لنگهندڙ
سندر نارين جون قطارون آهن
رنگ برنگي ڪپڙن ۾ هو
پوپٽ جا پر لڳن ٿيون
هوائن جي ڪتڪتاين، تي کلي پون ٿيون
ڀرسان لنگهندڙ انھن جي ڳچين ۾
ٻڌل چڙن جا سُر فضا ۾ وکري وڃن ٿا
نارين جي هٿن ۾ جهليل لالٽين
طلسماتي ڪرڻا وکيريندي کڙکٻيتي
جيان لڳي ٿي.
گلابن جي سُرهاڻ هوا جي جهوٽي سان
ساهن ۾ سمائجي وڃي ٿي
ماڪ ڀنل زمين ڪر ورائي جاڳي پوي ٿي
ڇوڪريون ڊوڙي فصلن ۾
ٻوٽن مٿان جهڪن ٿيون
سندن سريلا ٽھڪ بانسريءَ جيان
فضائن ۾ ٻري اٿن ٿا
چوڙين جي موسيقي جي ڇڻ ڇڻ ۾
شايد هو گلاب نہ پر ٽارين
منجهان پنھنجا خواب چونڊين ٿيون
هو بہ زندگيءَ جي ٽاريءَ تي
ٽڙندڙ گل جيان آهن.
ٻنھي جا نصيب ساڳيا آهن
گلاب بہ پن پن وکري وڃي ٿو
ڇوڪريون بہ حالتن جي
سختين ۾ مرجهائجي وڃن ٿيون
ٻئي خوبصورت آهن
ٻنھي جا نصيب ساڳيا آهن!
○