رات مِٺيءَ جي
ٽانڊاڻي جيان
اونداهيء ۾ ٻرندي رهي ٿي.
گڊي ڀٽ تان نظر ايندڙ
گهرن جون بتيون
ڀنل هوا ۾
مرڪن ٿيون بوندن سان ملي
من ۾ پنھنجي
سوز سمائي رات مِٺيء جي
جهومي ٿي وجد ۾
ڪنھن جوڳيءَ جيان
۽ مِٽيءَ جو هڳاءُ
جنگلي ٻُوٽن سان ملي
روح ۾ ڇيڙي ٿو سنگيت سُريلو
ڌيمن سُرن ۾ ڀڄندي
مھڪندي رهي ٿي رات مِٺيءَ جي
ناري جي مُک تي پيل چُنريءَ جيان
○