ياد
برسات جي
ڀنل رُت ۾
هوائن جون وڻندڙ
سرگوشيون
پريت جي هڳاءَ جيان
اداس دلين جي
بند دروازن تي ڪائي مھربان دستڪ
ڏيڻ لڳن ٿيون
تہ تنھنجي ياد
گهرجي اڱڻ ۾
گل مُھر جي وڻ تي
ويٺل ڪوئل جيان
ڪوڪي پوي ٿي
۽ وڇوڙي جو درد
بسنت رُت جيان مھڪي پوي ٿو
هر سال جڏهن
سانوڻ جي مست رُت
نيڻن کي رُٺل خواب
موٽائي ڏيڻ لاءِ ايندي آهي
تہ.....
اکين ۾ ڪڏهن جو بيٺل سانوڻ
مرڪي پوندو آهي
آسمان جا لڙڪ
وسندا رهندا آهن
پر من جو سانوڻ
وسي ناهي سگهندو!
○