منھنجي مرڪ ۾
لڙڪن جي خوشبوءِ آهي
مون حالتن جي زهر کي
اميد جي امرت سان ڌوئي
مرڪ جي پناھہ ۾
لڪائي رکيو آهي
منھنجي مرڪ کي
مونا ليزا جي مرڪ چوڻ وارو!
مون مرڪ جي چانڊوڪيءَ کي
پنھنجي لڙڪن سان ڌوتو آهي
مون دل ڌرتيءَ تي
درد جو جيڪو بہ
ٻچ پوکيو آهي
ان جي ڇانوَ ۾
خوشين پنھنجو ٿڪ لاٿو آهي
احساس جي نازڪ آئيني کي
جا بہ ٺيس لڳي آهي
ان جي هر وکريل ذري مان
ڌرتيءَ جي خوشبوءِ
ڦٽي نڪتي آهي
منھنجي هر غم
لاحاصل تمنائن
۽ ساڀيائن کان محروم سپنن
جي ارپنا سچ جي نالي آهي
جنھن کي ٻڌي اکيون اوپريون
۽ لھجا زهريلا ٿي پوندا اهن
شايد تڏهن منھنجي مرڪ ۾ تمنا جي گلاب
۾ لڪل ڪنڊن جي چڀن آهي
منھنجي چھري جي پس منظر ۾
جيڪا مرڪ ٽڙي ٿي
ان مرڪ ۾ لڙڪن جي خوشبوءِ آهي!
○