ڪنھن ٽُٽل ٽارَ مان مان زرد پتن جيان
مُرڪ هُن جي لڳي مون کي لڙڪن جيان
راھہ آهي اڻانگي نہ رهبر سُجهي
ڀاڳ منھنجو ڦٽل آھہ رستن جيان
اوسيئڙي ۾ هيون هي صدين کان اکيون
ويو لنگهي هو ڪو ڀرمان هوائن جيان
شھر سارو ٿي سنسان آهي وِيو
دل جي اُجڙيل ۽ ويران وستين جيان
ِوکَ ِوک تي محبت لڳي ٿي فريب
رانگ نمبر تان ورتل سرابن جيان