اعتبار هو سپني جي ساڀيا جو
حيران حسن تي
وشال اکين ۾ محبتن جي
نشي جو سرور هو ڪو
ڳلن تي گلابن جا
روز نوان رنگ کڙندا هئا
لبن تي لالي نہ هوندي بہ
گلابي شگرفن جو
خمار لھندو هو
اها بہ ڪا رت هئي جانان
جنھن ۾ پنبڙين جي جنبش سان
خواب پوپٽن جيان لھندا هئا
۽ رستا بہ ڄڻ قدمن جي
اوسيئڙي جي خوشيءَ ۾ مگن
پنھنجي آس تي هئا مرڪندا
اها بہ ڪا رت هئي جانان
جڏهن لب پاڻ ئي
مرڪي خوشبوءِ جيان مھڪي
اٿندا هئا ۽ مرڪ جي ان
مھڪ سان رستن جو ٿڪ لھندو هو
هيءُ بہ ڪا رت آهي او ساٿي
اکين ۾ اوجاڳن جو خمار ناهي
ڳلن تي خزان جو عڪس آهي
تو کان پوءِ خوابن جو ويساھہ
ويو آهي کسجي
اعتبار هو سپني جي ساڀيا جو
ان رنگين رت ۾ ڏسين ها جانان!
○