تنھا پل
يا هن کان اڳ
محسوس ڪيو هيم
پنھنجي پاڻ کي
ڏاڍو اوپرو، ڏاڍو تنھا
تنھائي بہ ڪيڏي عجيب آهي!
ڪڏهن لڳي ٿي پنھنجي
تہ ڪڏهن ڪيڏي پرائي
تنھائي .... جيڪا
وجدان جو حصو آهي
عبادت جنھن جي منزل آهي
۽ گم ٿي ويل پنھنجي
وجود جي اوچتو ملي وڃڻ جو
ادراڪ بہ آهي
تنھائي .... جيڪا
ڏات جي ڏيھہ ۾
خيالن جي رنگ برنگي
۽ خوشنما گلن جي
ٽڙي پوڻ جو
هڪ اڻ وڻندڙ احساس بہ آهي
تنھائي .... جيڪا
وڇوڙي جي عذاب ۾
وصل جي راحت کي ماڻڻ
۽ درد جي ان آلاپ ۾
پنھنجو پاڻ وڃائي
وري پائڻ جو
هڪ انوکو انڪشاف بہ آهي
پنھنجي ناڪامين
لا حاصل لمحن
اڻپورين خواهشن
۽ پنھنجي گناهن جو اعتراف بہ آهي
پر پوءِ بہ
صبح کان شام تائين
اماس رات جي
گهور اُونداهين کان
سج جي سونھري نرم ڪرڻن تائين
ماڻھن جي هجوم ۾
روز جياري ۽ روز ماري ٿو
مون کي
منھنجي اندر جو
هڪ تنھا پل!
○