مصلحت
مون کي ٻين تي
ائين ظاهري ڪري ڇڏيو آ
جيئن قيد ٿيل خوشبوءِ
شيشي جي بدن مان
اوچتو آزاد ٿي وئي هجي
اکيون منھنجون
مصلحتن جي بار هيٺان
جهُڪيل رهن ٿيون
پوءِ بہ ماڻھو چون ٿا
اهي ڳالھائين ٿيون
مون گهڻو ڪجهہ ڏٺو ۽ سٺو آ
پر مون کان سچ چوڻ
۽ سچ ٻڌڻ جو اختيار کسي
پٿرن جي ديس ۾ رهندڙ پنھنجي اکين
پنھنجي سماعتن تي
ڪيئي پھرا رکي ڇڏيا آهن!
○