تون ڪائنات جي مُرڪ ۾ وسين ٿو
ڪائي نہ پڄاڻي هئي
ٻڌو هيم تہ
انسان جي اندر ئي
ڪٿي وسين ٿو
پر ڪو ڪو من ئي هو
وحدت واريءَ وائيءَ تي رقصان
هڪ ڊگهي ڳولا کان پوءِ
ملئين بہ ڪٿي
سانجهيءَ جي ٽمڪندڙ
ستاري جي ڪرڻن ۾
گل تي مرڪندڙ ماڪ ڦڙن ۾
سپ ۾ بند ڪنھن موتيءَ ۾
ان انڪشاف تي
هڪ لحظي ۾ سڄي ڪائنات
پئي هجي مرڪي
۽ تون بہ وسين ٿو
ان مرڪ ۾ ڪٿي ئي!
○