رات، برسات ۽ ٻيو تنهائي الا
ڪوئي جاڳي ٿو، ڪا ياد آئي الا
ڪنهنجي وارن جون راتيون ۽ رخ جا صبوح
سي وسارڻ جي ڪوشش اجائي الا
هن جي جوٽن تي جاڳڻ جو سپنو کڻي
رات جاڳي آ اڄ ڀي کُٽائي الا
ياد دل جي هٿن ۾ سڪي جيئن هئي
پر نه دل سا وڃائي، کپائي الا
ڳچ الزام، طعنا، اڌورا نظم،
پوري جيون جي هي آ ڪمائي الا
هن اُڃاري هينئين ڪا ڪڻي پيار جي
ها نه پائي، نه پائي، نه پائي الا
هو جو اشرف وڃي ٿو انهي ڳوٺ ڏي
اڄ به ايندو نئين چوٽ کائي الا