شاعري

جوڀـن پـهريان ڏينهن

ڪتاب ”جوڀن پهريان ڏينهن“ خوبصورت شاعر اشرف پليءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. اڪبر لغاري لکي ٿو: ”ٿر جو ريگستان ڄڻ شاعريءَ جو گلستان آهي. حليم باغي، سائينداد ساند، وفا پلي، سردار شاھ، حاجي ساند، جمن دربدر، خطائي ٿيٻو ۽ ٻيا کوڙ سارا همعصر شاعر اهڙا آهن جن جي شاعري پڙهي بت مان سريڙون نڪريو وڃن. انهن سان ئي گڏ، انهن جهڙو ئي پر بي حد نرالو، البيلو، نماڻو، ماٺيڻو، بي نياز ۽ بي پرواھ شاعر اشرف پلي، جنهن جي مٽي عمرڪوٽ جي آوي ۾ پچي راس ٿي ۽ ٿر جي صدين جي عشقيه ۽ لوڪ روايتن جا مٿس ڪيئي رنگ برنگي چٽ چٽيل ٿا ڏسجن. “
  • 4.5/5.0
  • 6612
  • 1076
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اشرف پلي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جوڀـن پـهريان ڏينهن

تون وڃين ٿي وڃ مگر..

تون وڃين ٿي وڃ مگر..



ٿانوَ جيئن ماڃي بدن
سينڌ کي سئو ور ڏيئي
مرڪندي منهنجي اڳيان
هانو تي پٿر ڏيئي
تون وڃي ٿي وڃ مگر
ديس کان پرتي گھڻو
چنڊ ڪنهن پرديس جو
جيڪڏهن توکان پڇي
آسماني ويس جو
مُرڪندي چئجان مٺي
هوءَ زمين جھڙو هيو
آئون هن جو آسمان
سمنڊ جيئن هن جون اکيون
۽ ستارن جيئن مان
پرتوو ڦهلائيندي
روح ۾ هئس ڳائيندي
۽ ڪڏهن جي نيڻ هي
بارشن وانگي وٺا
روح هن جي جي زمين
ٿي سڄي آلي ويئي
پو نه جھڙالي ويئي
منهنجو چهرو ٿي لڳو
روپ هن کي چنڊ جو
۽ چڪورن جيئن هئا
نيڻ ٻئي گھايل سندس
رنگ هئا هن روح جو
چپ ڪومايل سندس
۽ ڪڏهن جي کنوڻ جيئن
مون مٿس کجڪار ڪئي
هو گھڙيل ٽامي جيان
ٿي سڄو چلڪاٽ ٿيو
۽ جڏهن ديدار جا
دوئار ٿي هن تي کليا
هو اڃي صحرا جيان
ڪيترو بيچين ٿي
گھائجي ويندو هيو
ها مگر هاڻي اهو
جو زمين جھڙو هيو
حال تنهن جو ڇا چوان
چنڊ اي پرديس جا
جنهن زمين تي اُڀ جو
ڪوئي پاڇو ڪونه آ
جنهن زمين جي سمنڊ جي
ڪنهن به ڇولي جي اُڇل
چنڊ ڇاڇولي نٿي
جنهن زمين جي رات ڪو
صبح ئي ڳولي نٿي
جنهن زمين جي چيٽ ۾
ڪا به چانڊوڪي نه آ
جنهن زمين جا سڀ چڪور
چنڊ لئه تڙپي مُئا
جنهن زمين جي ڀاڳ ۾
بارشون ناهن لکيل
سا زمين دوزخ سندي
ڄڻ نئين تصوير آ
ڪنهن ڀيانڪ خواب جي
هوبهو تعبير آ
ٿو جتي هاڻي ٿيئي
بس رڳو پڄرڻ پچڻ
بس رڳو کامي مرڻ
بس رڳو کامي مرڻ.