تصور
ڏکاري ٻار جي کِل جھڙو
تصور ڳوٺ تنهنجي جو
ٻٻر جي ڏار تي رهجي
ويل ڪا ڪوڪ ڪويل جي
اڌورو چنڊ آسڻ تي
ٿڌي جھنڪار پايل جي
اسر، ڄڻ ننڊ ۾ ٻالڪ
صُبح، ڄڻ گيان گوتم جو
مـڙهِن ٿيون ڇوڪريون کل سان
انديشو روز آگم جو
ٻٻر جا ڦل جيئن پيلا
نڪن ۾ نڪ ڦليون اهڙيون
اڇا گل ڄڻ ته گجرن جا
هي جھومڪ واليون اهڙيون
سراپا چيٽ ڄڻ آهي
بدن محبوب جوانين جو
تصور ڳوٺ تنهنجي جو
اهو ڀي هڪ حصو آهي
اونداهي، جسم جو ٽڪرا
حراسيل دانهن کان پوءِ
قٻي جي گنبذن ۾ ڄڻ
ڪبوتر ڦڙڦڙايو هو
جسم هو ڪپهه جي پوڻي
مٿان آتش جو سايو هو
تهان پو وصل جا جاڳا
مزارن جو اڱڻ ٿي پيا
خدائي تنهنجي چادر ٿي
ستارا يار ڄڻ ٿي پيا
ملڻ جي مند کي جانان
نه ماپيو مند جي ماپن
الائي ڪيترا پل هئا
وهاڻا تنهنجي ٻانهن ۾
تِهان پوءِ جي ڳالهين ۾
جدائي موت جيئن آهي
انهي لئه ڳالهه کان پنهنجي
لنوائي دل چيو آهي
ڏکاري ٻار جي کل جھڙو
تصور ڳوٺ تنهنجي جو