رنگ ميٽي ڇڏيئي دل جي افلاڪ جا
پوءِ در هئا کُليا دردِ ادراڪ جا
تنهنجي ويڙهي مان ويندي اسان جانِ جان
چند قصا کنيا حسنِ اخلاق جا
هي جو تجلو ٿيو چئو ته کنوڻيون کِجيون
يا ته چوڙا چُريا منهنجي حسناڪ جا
مون کي آخر ته وکري هو وڃڻو پرين
محل مون ٿي اڏيا سمنڊ ۾ خاڪ جا
تو پڄاڻان ڏٺم ڳوٺ ويران هو
ڇا ته پهرين هيا رنگ هن ڪاڪ جا
تون نه آئين مگر عمر ڀر او پرين
در کُليا ئي رهيا دل جي اوطاق جا