شاعري

جوڀـن پـهريان ڏينهن

ڪتاب ”جوڀن پهريان ڏينهن“ خوبصورت شاعر اشرف پليءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. اڪبر لغاري لکي ٿو: ”ٿر جو ريگستان ڄڻ شاعريءَ جو گلستان آهي. حليم باغي، سائينداد ساند، وفا پلي، سردار شاھ، حاجي ساند، جمن دربدر، خطائي ٿيٻو ۽ ٻيا کوڙ سارا همعصر شاعر اهڙا آهن جن جي شاعري پڙهي بت مان سريڙون نڪريو وڃن. انهن سان ئي گڏ، انهن جهڙو ئي پر بي حد نرالو، البيلو، نماڻو، ماٺيڻو، بي نياز ۽ بي پرواھ شاعر اشرف پلي، جنهن جي مٽي عمرڪوٽ جي آوي ۾ پچي راس ٿي ۽ ٿر جي صدين جي عشقيه ۽ لوڪ روايتن جا مٿس ڪيئي رنگ برنگي چٽ چٽيل ٿا ڏسجن. “
  • 4.5/5.0
  • 6612
  • 1076
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اشرف پلي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جوڀـن پـهريان ڏينهن

فنڪار جو درد

فنڪار جو درد


سُرن سان آڱرين سرچي
لکين آواز جوڙيا هئا
اسان هن درد پنهنجي سان
رنگن ۾ روح ٻوڙيا هئا
وڇوڙا دل جي واهڻ جا
سندم آواز جي دلڪش
گلين جي شور سان گڏجي
نئون ڪو گيت ٿيندا هئا
اسان سي گيت دامن ۾
سهيڙيا عمر ساري هئا
انهن گيتن ۾ مومل جي
مجازن ملڪ موهيا ٿي
انهن گيتن ۾ عاشق جي
نگاهن خواب پويا ٿي
انهن گيتن ۾ محبوبن
نکٽ جاڳي نهاريا ٿي
اڱڻ ۾ آرسون موڙي
اُڀي سورج اُڀاريا ٿي
انهن گيتن ۾ قيدي جي
اکين بادل کي گهوريو ٿي
وطن وسڪار جو سوچي
بدن تن جو انگوريو ٿي
انهن گيتن ۾ تنهائي
هينئين کي هنج ورتو ٿي
دلين بي نياز نظرن کان
غمن جو گنج ورتو ٿي
اُهي سڀ گيت پنهنجا هئا
اُهي ڄڻ ميت پنهنجا هئا
ڪڏهن جن سڏ سُهڻين جا
ميهارن کي پُڄايا هئا
ڪڏهن سسئي جي پيرن کان
سمورا لڪ لنگهايا هئا
انهن گيتن گلابن لئه
اسان سڀ سُک وڇوڙيا هئا
اسان ائين درد پنهنجي سان
رنگن ۾ روح ٻوڙيا هئا
مگر اڄ درد پنهنجي کان
جدائي جيءُ جهوري ٿي
سُرن کان دور ساهن کي
تنهائي ڄڻ ڦلهوري ٿي
گلو آواز کان خالي
رڳن تي بوجهه جيئن آهي
اکيون جيئن باهه تي رکجن
پرين اڄ روح تيئن آهي
وڄن جي دور سارنگيون
هينئون تن ڪڍ ويندو آ
عمر ساري جي موڙي کي
وڃائڻ وڍ ڏيندو آ
وڃائڻ وڍ ڏيندو آ