دل ته آهي دل پرين
جيتري بيتاب آهي
اوتري اڻ جھل پرين
ڪيئن پلجي پيار کان
دل ته آهي دل پرين
ڪنهن تصور ۾ کِليو
چنڊ ننڍڙي ٻار جيئن
۽ ٽڙي پيو روح ۾
ڪوئي ميندي ڏار جيئن
هئا ڪپيل انجير تي
باھِ جا بادل پرين
دل ته آهي دل پرين
سڪ هڪڙي ڇڪ آ
ڇا ته ڇاڇوليو ڇڏي
خوب روڪيون ٿا مگر
روح کي روليو ڇڏي
چئو ڪڏهن روڪي سگھيا؟
سمنڊ کي ساحل پرين
دل ته آهي دل پرين
جيئن ندي ڪا سمنڊ ڏي
ائين مون ڏي آءُ تون
ساھ کي سرهاڻ ڏي
روح کي مهڪاءُ تون
جيئن گھٽا گھنگھورجي
ڇوڙ ائين ڪاڪُل پرين
دل ته آهي دل پرين