چنڊ بنجي رهين شهر سنسان تي
هاڻ ولهار ٿي ڳوٺ ويران تي
تو پئي پوڄيو پٿر ۽ مون انسان کي
شڪ پو ڀي ڪيئي منهنجي ايمان تي
رات مون کي ٻڌا آهي ڪنهن جي چتا؟
چنڊ جنهن لئه کڙو آهي شمشان تي
تو سوا شام جو جام اٽڪيو پوي
شال موٽي اچين جام جي جھان تي
دل جا قاتل ٻڌا ڪالهه ڪنهن کي ڪُٺئي
اڄ اٿئي آهيڙي ڪير نيشان تي؟